Cebulica syberyjska

Cebulica syberyjska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządliliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rządszparagowce
Rodzinaszparagowate
Rodzajcebulica
Gatunekcebulica syberyjska
Nazwa systematyczna
Scilla siberica Andrews
Bot. Repos. 6: t. 365. 1804[3]
Synonimy
  • Scilla sibirica Haw.

Cebulica syberyjska (Scilla siberica) – gatunek byliny należący do rodziny szparagowatych. Pochodzi z zachodniej Azji, Kaukazu i wschodniej Europy. Jest uprawiany w wielu krajach świata[3]. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna, czasami dziczejąca (kenofit, efemerofit)[4].

Kwitnąca cebulica
Kwiat
Cebulica syberyjska w Parku Klepacza w Łodzi

Morfologia

Pokrój
Nieduża roślina, osiągająca wysokość zaledwie 10–15 cm.
Liście
Liście odziomkowe, podłużne, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste. Wyrastają wczesną wiosną, równocześnie z kwiatami. Pod koniec czerwca kończą wegetację i wysychają.
Kwiaty
Na szczycie nieulistnionego głąbika wyrasta 2–5 pojedynczych, zwisających kwiatów. Mają one dzwonkowaty kształt i składają się z 6 podłużnych, wolnych listków okwiatu o intensywnie lazurowoniebieskim kolorze z ciemniejszą pręgą. Roślina kwitnie wczesną wiosną; od marca do kwietnia.
Cebula
Pojedyncza cebulka mateczna, tworząca mniejsze cebulki przybyszowe. Łuski okrywające gatunku purpurowe, odmiana 'Alba' ma białe łuski.

Zastosowanie

Roślina ozdobna: Uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na swoje intensywnie niebieskie kwiaty i kwitnienie wczesną wiosną. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty[5].

Uprawa

Geofit cebulowy. Dobrze rośnie na lekkich i żyznych glebach, najlepiej jeśli gleba jest próchniczna, przepuszczalna, lekko wilgotna. W okresie kwitnienia wymaga wilgoci. Może rosnąć zarówno w półcieniu, jak i na słonecznym stanowisku. Na zimę stanowiska przykrywa się torfem[6]. Rozmnażanie wegetatywne za pomocą cebulek bocznych. Rozmnażanie generatywne łatwe, po stratyfikacji nasion. Rośliny zakwitają po trzech, czterech latach. Sadzi się je na głębokość 6–8 cm w odstępach co 5–10 cm, a na miejsca docelowe co 10–20 cm[5][6][5].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-10-22] (ang.).
  3. ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-22].
  4. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. ↑ a b c Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  6. ↑ a b Cebulica syberyjska (pol.). W: WymarzonyOgród [on-line]. 2013–. [dostęp 2013-04-10].

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Scilla sibirica 2.jpg
Autor: Opioła Jerzy (Poland}, Licencja: CC BY 2.5
Othocallis siberica (pl. cebulica syberyjska)
Cebulica syberyjska.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Othocallis siberica
Scilla siberica flower - Keila.jpg
Autor:
Ivar Leidus
, Licencja: CC BY-SA 4.0
Siberian squill flower (Ø 25 mm) in close-up view
Cebulice Park Klepacza.jpg
Autor: Zorro2212, Licencja: CC BY-SA 3.0
Cebulice w Parku Klepacza w Łodzi wiosną