Cekropiny

Cekropiny – peptydy antydrobnoustrojowe po raz pierwszy opisane u ćmy Hyalophora cecropia. Peptydy te wyizolowano również od ssaków.

Są to białka:

Wyróżnia się cekropiny:

  • cekropinę A (KWKLFKKIEKVGQNIRDGIIIKAGPAVAVVGQATQIAK)
  • cekropinę B (KWKVFKKIEKMGRNIRNGIVKAGPAIAVLGEAKAL)
  • cekropinę P1 (wyizolowana z jelita świń).

Cekropiny są aktywne wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Zarówno cekropina A, jak i cekropina B wykazują właściwości cytolityczne w stosunku do kilku różnych linii komórek nowotworowych, przy czym nie powodują niszczenia prawidłowych komórek fibroblastów, limfocytów i erytrocytów[1]. Suttman i wsp. wykazali, że cekropiny A i B wykazują dużą toksyczność względem komórek raka pęcherza moczowego z niewielkim efektem toksycznym w stosunku do komórek prawidłowych fibroblastów[2]. Badania Madera wykazały, że skojarzenie cekropiny A z 5-fluorouracylem przynosi dodatkowy efekt cytotoksyczny przeciwko komórkom ostrej białaczki limfatycznej i może być zastosowana w terapii przeciwnowotworowej[1].

Przypisy

  1. ↑ a b JS Mader, DW Hoskin. Cationic antimicrobial peptides as novel cytotoxic agents for cancer treatment. „Expert Opin Investig Drugs”. 15, s. 933-46, 2006. 
  2. ↑ H Suttmann, M Retz, F Paulsen, J Harder i inni. Antimicrobial peptides of the Cecropin-family show potent antitumor activity against bladder cancer cells. „BMC Urol”. 8, s. 5, 2008.