Celina Eugenia Iwanowska

Celina Eugenia Iwanowska
„Celina”
Data i miejsce urodzenia

21 września 1908
Ostrówek

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1940
Lublin

Przyczyna śmierci

rozstrzelanie

Miejsce zamieszkania

Lublin

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Celina Eugenia Iwanowska ps. „Celina” (ur. 21 września 1908, zm. 29 czerwca 1940) – harcerka, członkini SZP-ZWZ.

Życiorys

Celina Eugenia Iwanowska z domu Zaleska urodziła się w Ostrówku pow. garwolińskim i była córką Aleksandra (ogrodnik) i Franciszki z domu Korczakowska. Zamieszkała w Lublinie. W 1928 w Warszawie ukończyła gimnazjum, im. Królowej Jadwigi, a następnie Wydział Ogrodniczy Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i w 1932 uzyskała tytuł inżyniera ogrodnika. Działaczka społeczna i harcerka, członek kręgu starszoharcerskiego, im. T.T. Jeża Chorągwi Warszawskiej Organizacji Harcerek oraz instruktorka drużyn wiejskich. Była sportsmenką i żeglarką, członkinią klubu „Warszawianka” i Akademickiego Związku Morskiego. Zaangażowana politycznie w Związku Młodzieży Demokratycznej. Pracowała po studiach wraz z mężem Wacławem w Centralnym Okręgu Przemysłowym. Od października 1939 w konspiracji w SZP-ZWZ Okręgu. Zorganizowała wspólnie z sędzią Stefanem Lelkiem Wydział Łączności Konspiracji Komendy Okręgu Lublin, którym kierowała. Prowadziła sklep nasienno–warzywny przy rogu ul. Żmigród i Bernardyńskiej, który był konspiracyjnym punktem kontaktowym. W czerwcu 1940 została aresztowana i więziona na Zamku w Lublinie. Podczas śledztwa była torturowana „Pod Zegarem”, ale nic nie ujawniła. Ostrzegła w grypsach osoby zagrożone. Została rozstrzelana na Rurach Jezuickich.

Pośmiertnie odznaczona Orderem Virtuti Militari.

Mąż Celiny Eugenii, Wacław Iwanowski, inż. hydrotechnik, żołnierz AK ps. „Drapacz”, poległ w powstaniu warszawskim.

Bibliografia

  • Hanna Michalska: Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945; poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 147. ISBN 83-06-01195-3.