Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR 1968–1971
 | |
| Data założenia | 1968 |
|---|---|
| Data likwidacji | 1971 |
| Typ | szkoła partyjna PZPR |
| Państwo | |
| Adres | Warszawa |
| Dyrektor | Władysław Zastawny |
Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR 1968–1971 – szkoła partyjna istniejąca w latach 1968–1971.
Historia i działalność
Placówka powstała w miejsce zlikwidowanej Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR. Nazwą nawiązywała do placówki istniejącej w latach 1950–1957 (Centralna Szkoła Partyjna PZPR). Szkoła nie miała charakteru szkoły wyższej, nie prowadziła też studiów magisterskich. Prowadziła jedynie kursy dla działaczy partyjnych. W 1970 w jej ramach utworzono Instytut Badań Społecznych[1]. W 1971 placówka została zlikwidowana. Jej pracownicy wraz z pracownikami również zlikwidowanego Zakładu Historii Partii przy KC PZPR[2] weszli w skład reaktywowanej Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR (od 1985 Akademii Nauk Społecznych PZPR).
Struktura[3]
- Dyrektor – Władysław Zastawny listopad 1967 – 16 marca 1971
- Zastępca dyrektora do spraw naukowych – Janusz Gołębiowski
- Zakład Współczesnego Międzynarodowego Ruchu Robotniczego – Janusz Gołębiowski
Zobacz też
- Szkoła Partyjna przy KC PZPR
- Centralna Szkoła Partyjna PZPR
- Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Instytut Kształcenia Kadr Naukowych
- Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Akademia Nauk Społecznych
Przypisy
- ↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 547–548, ISBN 978-83-235-0318-7
- ↑ Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971–1974, Poznań 2005
- ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 143.
Bibliografia
- Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 547-548, ISBN 978-83-235-0318-7
- Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971–1974, Poznań 2005.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).