Centralna Szkoła Podoficerów Pilotów Lotnictwa

Centralna Szkoła Podoficerów Pilotów Lotnictwa
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1926
Rozformowanie	1929
Tradycje
Rodowód	Niższa Szkoła Pilotów w Bydgoszczy
Kontynuacja	Szkoła Podoficerów Pilotów Lotnictwa
Organizacja
Dyslokacja	Bydgoszcz
Rodzaj sił zbrojnych	lotnictwo

Centralna Szkoła Podoficerów Pilotów Lotnictwa (CSPPL) – placówka szkolnictwa wojskowego II Rzeczypospolitej, istniejąca w latach 1926-1933 w Bydgoszczy, od 1929 roku w składzie Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy.

Historia

Szkoła powstała w listopadzie 1926 roku na bazie Niższej Szkoły Pilotów w Bydgoszczy istniejącej od 1920 roku^[1]. Funkcje wykładowców i instruktorów pełnili między innymi: mjr pil. Jerzy Garbiński, mjr pil. Donat Makijonek, mjr pil. Bolesław Stachoń, kpt. pil. Zygmunt Pistl, por. pil. Janusz Meissner, por. pil. Bohdan Kleczyński, por. pil. Ludwik Szul^[2]. Dysponowano sprzętem szkoleniowym produkcji francuskiej i polskiej m.in. samolotami Hanriot H.19 i H.28, Morane-Saulnier MS.35, Caudron G.III, Potez XV i XXVII, Breguet 14 oraz myśliwcem SPAD 61^[2]. W placówce szkolono podoficerów pilotów lotnictwa liniowego. W pakiecie nauki teoretycznej znajdowały się przedmioty: strzelanie i bombardowanie, gazoznawstwo, terenoznawstwo, geografia wojskowa, historia Wojska Polskiego, budowa silników i płatowców, służba łączności, fizyka, mechanika, aerodynamika, radiotelegrafia, meteorologia, aeronawigacja, organizacja wojskowa oraz obrona przeciwlotnicza^[2]. Nauka praktycznego pilotażu trwała rok kolejno w trzech eskadrach (pilotaż wstępny, podstawowy i na samolotach bojowych)^[2]. W szkole organizowano również kursy unifikacyjne dla instruktorów pilotażu^[1].

W 1929 roku Centralna Szkoła Podoficerów Pilotów Lotnictwa została włączona w skład Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa (CWPL) w Bydgoszczy i została przemianowana na Szkołę Podoficerów Pilotów Lotnictwa^[1]. W 1933 roku kadrę oficerską oraz eskadry szkolne i ćwiczebne przeniesiono do Lotniczej Szkoły Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu (LSSiB)^[1]. W zamian tego w 1930 w Bydgoszczy zorganizowano Szkołę Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich (SPLdM)^[1].

Sprzęt

• 

  Breguet 14

• 

  Potez XXV

• 

  Breguet 19

• 

  Bartel BM-4

• 

  RWD-8

W 1927 w Centralnej Szkole Podoficerów Lotnictwa i jej parku lotniczym używano i składowano prawie wszystkie sprowadzone z Francji lub wyprodukowane na licencji w Polsce samoloty Hanriot H.19. W latach 1926-1929 dysponowano także 6-8 samolotami Breguet 14, a w latach 1927-1928 szkołę doposażono w powszechnie występujące w pułkach lotniczych maszyny Potez XXV, Potez XXVII i Breguet 19. W maju 1929 roku przybyło 10 seryjnych samolotów szkolnych polskiej konstrukcji typu Bartel BM-4 z Wielkopolskiej Wytwórni „Samolot”. Od 1933 używano samolotów RWD-8^[1].

Komendanci

• 1926-1927 mjr pil. Tadeusz Prauss
• 1927-1933 płk pil. Jerzy Borejsza

Absolwenci

Tzw. „trójka Bajana” w 1933 roku. Karol Pniak drugi z prawej

• Karol Pniak (1930) – major pilot Wojska Polskiego, as myśliwski II wojny światowej.

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970.
• Przedpełski Andrzej, Lotnictwo Wojska Polskiego 1918-1996. Zarys Historii, Warszawa 1997.
• T. Nowacki, Kadry lotnictwa wojskowego w latach 1918-1926 [w:] Lotnictwo polskie w okresie międzywojennym, Warszawa-Suwalki, 1993.