Centralny dogmat biologii molekularnej

Centralny dogmat biologii molekularnej (lub centralny paradygmat biologii molekularnej[1][2][3]) – hipoteza, według której przepływ informacji genetycznej następuje od DNA poprzez RNA do białka. Została ona sformułowana przez Francisa Cricka na corocznym spotkaniu Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej w 1957 roku[4]

Późniejsze odkrycia pokazały, że przepływ informacji genetycznej jest bardziej skomplikowany. Możliwe okazało się np. przepisywanie informacji z RNA na DNA[4] (odwrotna transkrypcja). Kolejnym uzupełnieniem było odkrycie prionów[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Alain E Bussard, A scientific revolution? The prion anomaly may challenge the central dogma of molecular biology, „EMBO Reports”, 6 (8), 2005, s. 691–694, DOI: 10.1038/sj.embor.7400497, PMID: 16065057, PMCID: PMC1369155.
  2. ↑ Volkhard Helms, Principles of Computational Cell Biology, John Wiley & Sons, 2008, s. 4 [dostęp 2018-01-24].
  3. ↑ Bonnie Spanier, Im/partial Science. Gender Ideology in Molecular Biology, Indiana University Press, 1995, s. 82 [dostęp 2018-01-24].
  4. ↑ a b Marta M. Gabryelska, Maciej Szymański, Jan Barciszewski, DNA – cząsteczka, która zmieniła naukę. Krótka historia odkryć, „Nauka”, 2/2009, s. 111-134, ISSN 1231-8515 [dostęp 2020-06-16].
  5. ↑ Wojciech T. Markiewicz, Jan Barciszewski, Kwasy nukleinowe. Kod genetyczny, [w:] Polskie i światowe osiągnięcia nauki. Nauki biologiczne, Gliwice: Fundacja im. Wojciecha Świętosławskiego na Rzecz Wspierania Nauki i Rozwoju Potencjału Naukowego w Polsce, 2010, s. 59, ISBN 978-83-87576-52-3 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-09].

Media użyte na tej stronie