Centurion (Rzym)

Centurion (łac. centurio) w antycznym Rzymie miał dwa znaczenia:

(c) I, Luc Viatour, CC-BY-SA-3.0

Centurion - rekonstrukcja historyczna rynsztunku

Hełm centuriona (koniec drugiego wieku)

• w znaczeniu wojskowym – niższy oficer, dowódca centurii, najmniejszej jednostki taktycznej legionu, inaczej – setnik, gdyż początkowo centuria liczyła 100 żołnierzy (później znacznie mniej). W czasach republiki centuriona wybierali żołnierze, a w czasach cesarstwa mianowany był przez legata. Najczęściej centurionami zostawali najbardziej doświadczeni i zasłużeni żołnierze w legionie. Centurioni również byli zhierarchizowani w zależności od tego, którą centurią w legionie dowodzili. Głównym centurionem legionu był dowódca I centurii I kohorty - primus pilus lub primipilus. II centurią dowodził princeps, III centurią – hastatus, IV centurią – princeps posterior, V centurią – hastatus posterior. W zasadzie na centurionach podczas bitwy spoczywała główna odpowiedzialność za przebieg walki, gdyż to oni bezpośrednio realizowali zamierzenia dowództwa.

• w znaczeniu cywilnym – przywódca centurii, jako jednostki podziału ludności – reprezentował on swoją centurię i zbierał jej głosy podczas głosowania na np. komicjach centurialnych.

Zobacz też

• Setnik

Bibliografia

• PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ​ISBN 83-01-13506-9​