Cepcewicze

Cepcewicze

Цепце́вичі

Państwo	Ukraina
Obwód	rówieński
Rejon	sarneński
Powierzchnia	1,85 km²
Wysokość	152 m n.p.m.
Populacja  • liczba ludności	2462
Kod pocztowy	34522
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego Cepcewicze
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Cepcewicze
51°22′29″N 26°24′15″E/51,374722 26,404167
Portal Ukraina

Cepcewicze (ukr. Цепце́вичі, Cepcewyczi), dawniej Cepcewicze Małe^[1] (ukr. Малі Цепце́вичі, Mali Cepcewyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie sarneńskim, na prawym brzegu rzeki Horyń^[2]. W 2001 roku liczyła 2462 mieszkańców^[3].

Wieś została założona w 1611 roku^[3] i jest jedną ze starszych wsi na Ukrainie. Była własnością Urbanowskich, Kwiatkowskich, a następnie Szczęsnego Poniatowskiego^[1]. Początkowo była znana pod nazwą Czypeczewicze (Чипечевичі) albo Czupieczewicze (Чупечевичі). Historia wsi jest związana z założonymi wcześniej Cepcewiczami Wielkimi, leżącymi po drugiej stronie rzeki Horyń^[2].

W 1885 roku Cepcewicze Małe należały do powiatu łuckiego Guberni wołyńskiej, a zamieszkiwane były przez 535 osoby, z czego 83 mieszkało na pańskim dworze^[4].

Według spisu ludności z 1897 roku wieś liczyła 846 mieszkańców, 764 było wyznania prawosławnego^[5]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego wieś liczyła 117 domów i 829 mieszkańców^[1].

Po wojnie polsko-bolszewickiej wieś znalazła się w granicach Polski. W okresie międzywojennym najpierw należała administracyjnie do województwa poleskiego, a od roku 1930 do wołyńskiego. Według spisu ludności z 1921 roku mieszkało tu 1010 osób, 24 osoby podały wyznanie rzymskokatolickie i narodowość polską, 302 – wyznanie prawosławne i narodowość rusińską^[6].

Przed I wojną światową mieszkańcy wsi należeli do parafii prawosławnej w Cepcewiczach Wielkich. W okresie międzywojennym wybudowano unicką cerkiew w Tutowiczach i część mieszkańców z Cepcewicz uczęszczała doń. Przed wojną mieszkało tu osiem rodzin żydowskich. Podczas II wojny światowej wielu mieszkańców dobrowolnie lub pod przymusem wstępowało do UPA^[2]. W okresie międzywojennym powstał tu zbór zielonoświątkowy^[7].

W 1961 roku we wsi został położony bruk^[2].

W 1971 roku zbudowano dom kultury, którego dwa pomieszczenia przeznaczono na bibliotekę. W 1975 roku biblioteka liczyła 25 tysięcy woluminów. W latach 70. bibliotekarze często się zmieniali ze względu na trudności w znalezieniu zakwaterowania, a powodem tych trudności było to, że większość mieszkańców wsi stanowili ewangelikalni protestanci, w tym zwłaszcza zielonoświątkowcy^[8]. Organizowane są tu regionalne kursy dla młodych bibliotekarzy^[9].

Przypisy