Cerkiew św. św. Kosmy i Damiana w Banicy

Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana w Banicy

A-102/M z dnia 08.11.2007
kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Banica
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Kosmy i Damiana Męczenników w Banicy
Wezwanie	świętych Kosmy i Damiana
Historia Data zakończenia budowy koniec XVIII w. Poprzednie wyznanie grekokatolicyzm (do 1947 r.)
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Ołtarz • liczba ołtarzy 3
Położenie na mapie gminy Uście Gorlickie Banica, cerkiew
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Banica, cerkiew
Położenie na mapie województwa małopolskiego Banica, cerkiew
Położenie na mapie powiatu gorlickiego Banica, cerkiew
49°28′01,5″N 21°02′57,0″E/49,467083 21,049167

Cerkiew śś. Kosmy i Damiana w Banicy – dawna cerkiew greckokatolicka we wsi Banica.

Włączona do małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Zbudowana pod koniec XVIII w. na miejscu trzech wcześniejszych cerkwi, z których pierwsza pochodziła z końca XVI w. W 1898 podczas gruntownej przebudowy powiększona została nawa, którą połączono z babińcem. Zmieniono także kształt dachu. W XX w. była kilkukrotnie remontowana. W 1947 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Wezwanie cerkwi nie zostało zmienione.

• 

  Elewacja frontowa
• 

  Wnętrze: ikonostas
• 

  Widok ogólny

Cerkiew o budowie trójdzielnej. W centrum wydłużona nawa połączona z babińcem. Na południu prezbiterium, na północy wieża. Ściany obite gontem, dachy blachą. Wewnątrz pochodzący z 1787 ikonostas. Wśród znajdujących się w cerkwi ikon znajdują się pochodzące z przełomu XVI i XVII w. ikony przedstawiające apostołów oraz Deesis, a także pochodzące z 1702 przedstawienie Michała Archanioła. W nawie znajdują się dwa ołtarze boczne z XIX-wiecznym obrazem Wniebowzięcia Matki Bożej oraz współczesnym Matki Boskiej Częstochowskiej. Antepedium zdobione barokowymi malowidłami.

Teren cerkwi otoczony niskim kamiennym murem z bramą – dzwonnicą. W obrębie muru znajduje się pozostałość po pochodzącej z 1696 chrzcielnicy.

Bibliografia

• Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie Drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2003, str. 86-87, ISBN 83-89188-08-2