Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Belgradzie

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego

Црква Светог Александра Невског

cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Serbia
Miejscowość	Belgrad
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Archieparchia	belgradzko-karłowicka
Wezwanie	św. Aleksandra Newskiego
Wspomnienie liturgiczne	30 sierpnia/12 września
Historia Data rozpoczęcia budowy 1928 Data zakończenia budowy 1929 Data poświęcenia 23 listopada 1930 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Styl bizantyjsko-serbski Architekt Jelisaveta_Načić, P. Popović Świątynia • materiał bud. • cegła Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Belgradu Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
Położenie na mapie Serbii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
44°49′13,6″N 20°27′58,0″E/44,820444 20,466111

Ikonostas

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego – prawosławna cerkiew w Belgradzie, w dzielnicy Dorćol.

Świątynia została wzniesiona w latach 1928–1929 na potrzeby rosyjskiej społeczności dzielnicy, na miejscu, gdzie od końca XIX stulecia znajdowała się tymczasowa cerkiew pułkowa rosyjskich oddziałów ochotniczych stacjonujących w Belgradzie, również nosząca wezwanie św. Aleksandra Newskiego^[1]. Plan wzniesienia większej cerkwi w jej zastępstwie istniał już w 1894, nie został jednak zrealizowany z powodu wyboru złego miejsca dla świątyni – podmokły grunt skłonił budowniczych do przerwania prac^[2].

Budowę zachowanej do naszych czasów świątyni wznowiono w 1912. Projekt budynku wykonała Jelisaveta Načić. Wybuch wojen bałkańskich, a następnie I wojny światowej doprowadził do przerwania prac. W 1927 powstał nowy projekt świątyni, autorstwa P. Popovicia^[2]. Gotowy obiekt poświęcił 23 listopada 1930 patriarcha Barnaba^[2].

Obiekt reprezentuje styl bizantyjsko-serbski. We wnętrzu cerkwi znajduje się marmurowy ikonostas, pierwotnie przeznaczony do rodzinnego mauzoleum Karadjordjeviciów, przekazany parafii rosyjskiej przez króla Aleksandra I^[1]. Ikony wchodzące w jego skład oraz osobny wizerunek patrona świątyni były dziełem polskiego malarza Jana Matejki^[2]. W budynku znajdują się ponadto tablice pamiątkowe ku czci żołnierzy rosyjskich poległych w wojnie rosyjsko-tureckiej, I wojnie światowej oraz w wojnach bałkańskich, a także popiersia króla Aleksandra I i cara Mikołaja II^[1].

W latach 1970–1973 hieromnich Naum (Andrić) i jego uczeń M. Knežević wykonali freski w świątyni. W 1998 dokonano generalnego remontu obiektu^[2].

Przypisy