Cerkiew św. Dymitra Męczennika w Łukawcu

Cerkiew św. Dymitra Męczennika w Łukawcu
A-797 z dnia 19.03.1986[1]
nieczynna kultowo
Elewacja frontowa
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Łukawiec
Wyznanie	katolickie
Kościół	greckokatolicki
Historia Data zakończenia budowy 1701 Data zniszczenia • przez 1987 pożar Data odbudowy 1990-1994 Poprzednie wyznanie Kościół Greckokatolicki w Polsce
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno
Położenie na mapie gminy Wielkie Oczy Łukawiec, cerkiew
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Łukawiec, cerkiew
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Łukawiec, cerkiew
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego Łukawiec, cerkiew
50°04′41,4″N 23°06′59,3″E/50,078167 23,116472

Cerkiew św. Dymitra Męczennika w Łukawcu – zabytkowa drewniana cerkiew greckokatolicka, z 1701, znajdująca się w miejscowości Łukawiec.

Cerkiew należy do grupy tradycyjnych świątyń drewnianych Kościoła Wschodniego i nawiązuje do najstarszych cerkwi drewnianych z XVI/XVII w. reprezentowanych na terenie Polski przez cerkwie w Radrużu i Gorajcu^[2].

Historia

Wybudowana w 1701 z fundacji gromady wiejskiej. Gruntownie remontowana w 1753. W 1853 obok postawiono drewnianą dzwonnicę. Zasadniczą przebudowę wykonano w 1923, powiększając babiniec i dobudowując kruchtę i zakrystię. Na początku lat 40. XX w. wnętrze pokryto polichromią. Po 1947 stała opuszczona. W latach 60. XX w. zmieniono ją w magazyn nawozów. W 1987 pożar strawił zachodnią część świątyni. Została odbudowana w latach 1990-1993^[3].

• 

  Widok ogólny
• 

  Widok od strony wschodniej
• 

  Elewacja południowa

Architektura i wyposażenie

Cerkiew wzniesiona z drewna w konstrukcji zrębowej, posadowiona częściowo na peckach (wbitych w ziemię drewnianych palach). Trójdzielna, złożona z prezbiterium na rzucie zbliżonym do kwadratu, zamkniętego od wschodu trójbocznie, niemal kwadratowej nawy, większej od pozostałych członów budowli oraz nieco mniejszego babińca, również na planie zbliżonym do kwadratu. Do prezbiterium od północy dobudowana niewielka, prostokątna zakrystia. Babiniec i prezbiterium nakryte są dachami dwuspadowymi. Połać dachu nad zakrystią stanowi przedłużenie połaci dachu nad prezbiterium. Cerkiew obiega gontowy daszek okapowy wsparty na konsolkach^[2][3].

We wnętrzu babiniec i prezbiterium przekryte są sklepieniami zrębowymi. Nad nawą czworoboczna kopuła zrębowa. Wyposażenie cerkwi nie zachowało się. Niektóre ikony trafiły do okolicznych muzeów^[2][3].

Świątynia otoczona jest drewnianym ogrodzeniem. W jej sąsiedztwie rosną dęby szypułkowe, w tym pomnik przyrody.

• 

  Elewacja północna
• 

  Wnętrze
• 

  Fragment ogrodzenia

Przypisy