Cerkiew św. Dymitra w Śnietnicy

Cerkiew św. Dymitra w Śnietnicy
A-787 z dnia 22.12.1995
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Śnietnica
Wyznanie	katolickie
Kościół	greckokatolicki
Wezwanie	św. Dymitra
Historia Data zakończenia budowy 1755 Poprzednie wyznanie Kościół greckokatolicki do 1947 rzymskokatolicki (używana jako kościół pw. św. Andrzeja Boboli) do 1997
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Ołtarz • liczba ołtarzy 3
Położenie na mapie gminy Uście Gorlickie Śnietnica, cerkiew
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Śnietnica, cerkiew
Położenie na mapie województwa małopolskiego Śnietnica, cerkiew
Położenie na mapie powiatu gorlickiego Śnietnica, cerkiew
49°30′35,6″N 21°03′10,2″E/49,509889 21,052833

Cerkiew pw. św. Dymitra w Śnietnicy – cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1755 w Śnietnicy.

Po 1947 roku cerkiew była użytkowana jako kościół rzymskokatolicki pw. św. Andrzeja Boboli. W 1997 została zwrócona grekokatolikom.

Włączona do małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Historia

Została zbudowana w 1755 i przekształcona gruntownie w pierwszej połowie XIX w. Podczas remontu poszerzono nawę, kosztem zlikwidowanego babińca oraz przesunięto na zachód wieżę.

Architektura i wyposażenie

Jest to cerkiew łemkowska, orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej. Pierwotna konstrukcja kwalifikowała obiekt jako typ północno-zachodni, wariant starszy; po remoncie uzyskała cechy wariantu młodszego (według klasyfikacji stosowanej przez R. Brykowskiego). Pierwotnie była trójdzielna, obecnie dwudzielna, składa się z prezbiterium na planie kwadratu z zakrystią od północy, i niewiele szerszej, wydłużonej nawy obejmującej także dawny babiniec. Od zachodu wieża konstrukcji słupowo-ramowej o lekko pochyłych ścianach, z lekko nadwieszoną izbicą i gzymsem zegarowym i malowanymi tarczami zegarowymi, przy niej od zachodu mała kruchta. Ściany szalowane poziomym deskowaniem, górne partie wieży pionowym. Dachy nad prezbiterium i nawą kalenicowy, trójpołaciowy, nad wieżą namiotowy. W dachu nawy widoczne załamanie, pozostałość po dawnym zwieńczeniu namiotowym. Nad wszystkimi częściami jednolite hełmy baniaste z pseudolatarniami i żelaznymi krzyżami.

We wnętrzu, w prezbiterium i starszej części nawy kopuły namiotowe, w nowszej części nawy strop z szeroką fasetą. Na ścianach polichromia architektoniczno-figuralna z 1936 r. Kompletny, barokowy ikonostas czterorzędowy z XVIII w. autorstwa Józefa Bogdańskiego. W prezbiterium barokowy ołtarz z rzeźbami św. Piotra i Pawła. W nawie dwa późnobarokowe ołtarze boczne. W południowym ikona Ofiarowania Chrystusa w Świątyni i mniejsza Chrystusa w Grobie. W ołtarzu północnym ikona Ukrzyżowania.

Wokół cerkwi

Teren przy cerkwi otoczony jest murkiem z kamienia łamanego.

Galeria

• 

  Widok od prezbiterium
• 

  Wnętrze
• 

  Widok od strony północnej

Bibliografia

• Ryszard Brykowski, Łemkowska drewniana architektura cerkiewna, Ossolineum, Wrocław, 1986
• M.A. Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat, Rewasz, Pruszków, 2003
• Losy cerkwi w Polsce po 1944 roku, praca zbiorowa, wyd. Reg. Ośr. Studiów i Ochr. Środowiska Kulturowego w Rzeszowie, 1997