Cerkiew św. Jerzego w Jurowcach

Cerkiew św. Jerzego w Jurowcach
A-1165 z 13.05.1996[1]
kościół parafialny
Widok ogólny (2018)
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Jurowce
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Jurowcach
Wezwanie	św. Jerzy
Historia Data zakończenia budowy 1873 Poprzednie wyznanie Kościół Greckokatolicki w Polsce do 1946 r.
Położenie na mapie gminy wiejskiej Sanok Jurowce, cerkiew
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Jurowce, cerkiew
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Jurowce, cerkiew
Położenie na mapie powiatu sanockiego Jurowce, cerkiew
49°36′00,3″N 22°08′03,7″E/49,600083 22,134361

Cerkiew św. Jerzego w Jurowcach – dawna greckokatolicka cerkiew parafialna, znajdująca się w Jurowcach, w gminie Sanok.

Od 1946 roku cerkiew służy jako parafialny kościół rzymskokatolicki parafii św. Piotra i Pawła.

Obiekt wpisany na listę zabytków w 1996 i włączony do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej (trasa nr II).

Historia obiektu

Cerkiew została zbudowana w 1873 ze środków włościan i miejscowego dworu, a w 1905 wzniesiono z północnej strony murowaną dzwonnicę parawanową. W 1924 od północnej strony prezbiterium dobudowana została kaplica kolatorska, a w 1926 od południowej kolejną kaplicę boczną.

W 1946 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. W 1970 wzmocniono i otynkowano fundament, a w 1981 zmieniono pokrycie dachu, szalunek ścian oraz część stolarki okiennej. W czasie prac remontowych w 1989 przeprowadzono renowację polichromii. Znaczne prace remontowe wykonano w 2014, które zasadniczo zmieniły wygląd zewnętrzny świątyni. Wymieniono elementy konstrukcyjne dachu i pokryto go blachą miedzianą, oszalowano elewację.

• 

  Elewacja północna
• 

  (c) Paweł Marynowski / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0

  Wnętrze
• 

  Dzwonnica

Architektura i wyposażenie

Jest to cerkiew o konstrukcji słupowej, pierwotnie trójdzielna z przedsionkiem, o prostokątnym prezbiterium, z dwoma dobudowanymi później kaplicami bocznymi. Dach z trzema płaskimi kopułami na osi głównej, na ramionach nawy poprzecznej dachy dwuspadowe. Wewnątrz w partii sklepień polichromia o motywach geometryczno-ornamentalnych, w kopułach kompozycje figuralne. Większość elementów wystroju wewnętrznego nie zachowała się, pozostał tylko ołtarz boczny z dwoma ikonami.

Przypisy

Bibliografia

• Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str.217-218 ​ISBN 83-89188-08-2​
• Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, KrzysztofK. Zieliński (red.), Rzeszów: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 2015, s. 108-109, ISBN 978-83-61577-68-3, OCLC 922211420 .