Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy w Małorycie

Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy

Свята-Мікалаеўская царква

cerkiew parafialna
(c) Vit Korotky, CC BY 3.0 Widok ogólny (2013)
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Miejscowość	Małoryta
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny (Egzarchat Białoruski)
Eparchia	brzeska i kobryńska
Wezwanie	św. Mikołaja Cudotwórcy
Wspomnienie liturgiczne	9/22 maja; 6/19 grudnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1904 (?) Data zakończenia budowy 1907; 1926 Data poświęcenia 10 października 1908 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data zniszczenia • przez 1992 (częściowo) pożar Data odbudowy po 1992 Fundator hr. Czeczeryn, prawosławna społeczność Małoryty
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 4 Liczba naw 3 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie obwodu brzeskiego Małoryta, cerkiew św. Mikołaja
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Małoryta, cerkiew św. Mikołaja
51°47′28,3″N 24°05′20,3″E/51,791194 24,088972

Cerkiew pod wezwaniem św. Mikołaja Cudotwórcy – zabytkowa^[1] prawosławna cerkiew parafialna w Małorycie, w dekanacie małoryckim eparchii pińskiej i łuninieckiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego^[2].

Świątynia znajduje się przy ulicy Krasnoarmiejskiej^[2].

Historia

Obecnie istniejącą cerkiew wzniesiono na miejscu poprzedniej (pierwotnie unickiej) z 1668 r., która spłonęła w 1904 r. Prace budowlane, zakończone w 1907 r., zostały sfinansowane przez miejscową społeczność prawosławną i hrabiego Czeczeryna. Konsekracja świątyni odbyła się 10 października 1908 r. W latach 1922 i 1926 obiekt rozbudowano (m.in. podwyższono dzwonnicę i połączono ją z częścią nawową)^[1].

W 1992 r. świątynia doznała znacznych uszkodzeń wskutek pożaru, następnie została odrestaurowana i odmalowana^[1].

Architektura

Cerkiew została wzniesiona na planie krzyża. Jest to budowla drewniana, konstrukcji zrębowej, oszalowana. Wejście poprzedza wsparty na czterech kolumnach baldachim z dwuspadowym daszkiem (zwieńczonym kopułką). Od frontu znajduje się trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica (górna kondygnacja jest ośmioboczna, pozostałe są czworoboczne), zwieńczona ostrosłupowym hełmem z kopułką. Nawa główna nakryta jest dachem namiotowym z ośmiobocznym bębnem, zwieńczonym cebulastą kopułą. Nawy boczne, mniejsze od głównej, pokrywają dachy dwuspadowe o kalenicach prostopadłych względem głównej osi cerkwi. Mniejsze od części nawowej prezbiterium pokrywa dach namiotowy zwieńczony kopułką. Okna w przedsionku, części nawowej i prezbiterium mają kształt prostokątny i są zdobione trójkątnymi szczytami^[1].

Przypisy