Cerkiew św. Mikołaja i św. Aleksandry w Nicei

Cerkiew św. Mikołaja
i św. Aleksandry

Église Saint-Nicolas-et-Sainte-Alexandra (Nice)

PA00080941
cerkiew parafialna
Fasada cerkwi
Państwo	Francja
Region	Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Miejscowość	Nicea
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rumuński Kościół Prawosławny
Archieparchia	Europy Zachodniej
Wezwanie	św. Mikołaja i św. Aleksandry
Wspomnienie liturgiczne	23 kwietnia/6 maja; 9/22 maja
Historia Data rozpoczęcia budowy 1856 Data zakończenia budowy 1859 Data poświęcenia 31 grudnia 1859 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Styl bizantyjski Architekt Aleksander Kudinow Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Nicei Cerkiew św. Mikołaja i św. Aleksandry
Położenie na mapie Francji Cerkiew św. Mikołaja i św. Aleksandry
43°41′57,8″N 7°16′03,4″E/43,699389 7,267611
Strona internetowa

Cerkiew św. Mikołaja i św. Aleksandry – cerkiew prawosławna w Nicei, wzniesiona w 1859. Jest siedzibą parafii w jurysdykcji Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego^[1].

Historia

Powstanie cerkwi było związane z liczebnym wzrostem Rosjan mieszkających na stałe bądź regularnie przyjeżdżających do Nicei – w II połowie XIX wieku było to ok. 150 arystokratycznych rodzin prawosławnych. W 1856 caryca Aleksandra Fiodorowna ogłosiła zbiókę pieniędzy na budowę w Nicei wolnostojącej cerkwi i sama ufundowała dębowy ikonostas wykonany przez N. Wasiliewa.

Cerkiew została wybudowana według projektu Aleksandra Kudinowa i poświęcona 31 grudnia 1859. W uroczystościach brała udział Maria Nikołajewna Romanowa, córka Mikołaja I i księżna badeńska, jak również dyplomaci rosyjscy pracujący we Francji. Od 1860 w cerkwi zaczęły się regularne nabożeństwa, jednak już po kilku latach budynek okazał się za mały. W związku z tym podjęte zostały starania o budowę drugiej cerkwi w Nicei, których owocem było wzniesienie soboru św. Mikołaja.

Obecnie cerkiew jest świątynią parafii św. Mikołaja i św. Aleksandry.

Architektura

Cerkiew wzniesiona jest w stylu bizantyjskim. Wejście do niej prowadzi przez portal z pilastrami korynckimi i tympanonem. W centrum fasady znajdują się trzy półkoliste okna z obramowaniami, wypełnione witrażami z motywem krzyża prawosławnego. Powyżej znajduje się tondo z postacią Chrystusa Pantokratora oraz dwa freski z wizerunkami patronów świątyni. Poniżej nich umieszczone zostały rzędy korynckich pilastrów, umieszczone po dwa obok siebie. Całość jest zwieńczona złoconym krzyżem.

We wnętrzu zespół ikon napisanych przez petersburskiego artystę Wasiliewa, w tym największe wizerunki św. Aleksandra Newskiego i św. Marii Magdaleny. W wyposażeniu budynku wiele przedmiotów liturgicznych podarowanych przez rodzinę carską.

Przypisy

Bibliografia

• C. Забелин, Как драгоценные шкатулки. Русские Церкви в Европе, Грани, 2002