Cerkiew św. Mikołaja w Buczaczu

Cerkiew św. Mikołaja
Церква Святого Миколая
Distinctive emblem for cultural property.svg 61-212-0008[1]
cerkiew parafialna

Widok frontalny
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Miejscowość

Buczacz

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Kościół Prawosławny Ukrainy

Eparchia

tarnopolsko-buczacka

Wezwanie

św. Mikołaja

Wspomnienie liturgiczne

9/22 maja; 6/19 grudnia

Położenie na mapie Buczacza
Mapa konturowa Buczacza, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Mikołaja”
Położenie na mapie Ukrainy
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Mikołaja”
Ziemia49°03′49,0″N 25°23′37,0″E/49,063611 25,393611

Cerkiew św. Mikołaja – zabytkowa niewielka obronna cerkiew parafialna w Buczaczu, w obwodzie tarnopolskim. Mieści się przy ulicy Świętego Mikołaja 8. Należy do rodzaju tak zwanych cerkwi trójkonchowych. Obecnie cerkiew parafialna Kościoła Prawosławnego Ukrainy.

Historia

Obecna murowana świątynia została zbudowana jako cerkiew prawosławna ok. 1610 r. z fundacji Marii Potockiej Mohylanki i jej męża Stefana Potockiego, przyszłego wojewody bracławskiego. Kolejny właściciel Buczacza Mikołaj Bazyli Potocki, prawnuk fundatorów, wspierał cerkiew, m.in. opłacił wykonanie dla niej nowego ikonostasu (zachowany częściowo, obecnie bez górnej kondygnacji).

Pod koniec XVII lub na początku XVIII w. była już cerkwią greckokatolicką. Przed 1664 r. erygowano w Buczaczu parafię unicką. Przez czas długi była dekanalną cerkwią greckokatolickiej metropolii halickiej. Wskutek pseudosoboru lwowskiego (1946) i ogłoszonej na nim likwidacji Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej została przemianowana na cerkiew prawosławną, w zarządzie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Była jedyną świątynią w Buczaczu, która pozostawała stale czynna w czasach radzieckich. Pod koniec lat 80 XX w. cerkiew została podporządkowana powracającemu na Ukrainę Ukraińskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu. Od 2018 r. znajduje się w jurysdykcji Kościoła Prawosławnego Ukrainy.

Parochowie (proboszczowie) (m. in.): ks. Mychajło Kuryłowycz (moskalofil), ks. Teodor Telakowski, ks. Dyonizy Nestajko (dziadek pisarza Wsewołoda Nestajki), ks. Petro Melnyczuk (ostatni przed wkroczeniem wojsk radzieckich w r. 1944), ks. Jarosław Bohatiuk (zm. 1974), Anatolij Sydorenko, Warłaam Pyłypyszyn, Taras Druczok (obecnie).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Państwowy Rejestr Zabytków Nieruchomych Ukrainy

Bibliografia

  • Sadok Barącz: Pamiątki buczackie. Lwów: Drukarnia Gazety Narodowej, 1882, 168 s., ss. 132–140.
  • Anna Sylvia Czyż, Bartłomiej Gutowski: Cmentarz miejski w Buczaczu. Warszawa: drukarnia «Franczak» (Bydgoszcz), 2009, zeszyt 3, 208 s., 118 il., seria: Zabytki kultury polskiej poza granicami kraju, seria C. ISBN 978-83-60976-45-6.
  • Adolf Władysław Inlender: Illustrirter Führer auf den k.k. Österr. Staatsbahnen für die Strecken... niem. 
  • Микола Козак (автор тексту), Петро Бубній (літредактор): Бучач. Фотопутівник, Тернопіль: ВАТ «Збруч» 2010, 64 s., il. (ukr.)
  • Михайло Станкевич: Бучач та околиці. Lwów: СКІМ, 2010, 256 s., іl. ISBN 966-95709-0-4. (ukr.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ternopil Oblast location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Тернопольской области с 17 июля 2020 года
Distinctive emblem for cultural property.svg
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Buczacz location map.png
Autor: Smat, Licencja: CC BY-SA 2.0
Location map