Cerkiew św. Onufrego w Białej Podlaskiej
| |||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||
 Krzyż na miejscu ołtarza zburzonej w 1938 cerkwi | |||||||||||||||||
| Państwo |  Polska | ||||||||||||||||
| Miejscowość | Biała Podlaska | ||||||||||||||||
| Wyznanie | prawosławne | ||||||||||||||||
| Kościół | Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny | ||||||||||||||||
| Diecezja | warszawsko-chełmska | ||||||||||||||||
| Wezwanie | św. Onufrego | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Cerkiew św. Onufrego – unicka, a następnie prawosławna cerkiew w Białej Podlaskiej, wzniesiona w 1826 i zniszczona podczas akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej 1938 roku.
Cerkiew została zbudowana na nowo otwartym cmentarzu unickim w Białej Podlaskiej. Część funduszy na jej budowę przekazała Stefania Radziwiłłówna, zaś autorem projektu budynku był Stefan Koźmiński. W 1875, wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, budowla przeszła na własność Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[1]. W pierwszych latach istnienia niepodległej Polski obiekt sakralny był nieczynny. Po licznych prośbach wiernych, którzy po 1918 nie posiadali w Białej Podlaskiej żadnej świątyni[a], prawosławni uzyskali prawo do korzystania z części cmentarza razem z położoną na nim cerkwią[2]. Mogła ona pomieścić równocześnie ok. 70 wiernych, podczas gdy liczbę parafian szacowano na dwa tysiące[2]. W 1929 budynek został rozbudowany według projektu Władysława Wołłodki[1]. Dziewięć lat później cerkiew św. Onufrego została zniszczona w ramach akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej[1]. Na jej miejscu w 1956 ustawiono drewnianą cerkiew znajdującą się pierwotnie w Cycowie[1] (według innego źródła – w Pniównie[2]). Obiekt ten znajdował się w Białej Podlaskiej do 1993, gdy został przeniesiony do Dobratycz w związku z oddaniem do użytku nowej murowanej cerkwi parafialnej[1], usytuowanej na wschód od miejsca, gdzie były położone wcześniejsze świątynie. Miejsce po tych cerkwiach upamiętnia krzyż.
Niektóre elementy wyposażenia zniszczonej świątyni znajdowały się w cerkwi św. Michała Archanioła w Nosowie, a do Białej Podlaskiej zostały przeniesione powtórnie po wzniesieniu cerkwi Świętych Cyryla i Metodego[1].
Uwagi
- ↑ Czynne przed tą datą prawosławne obiekty sakralne w Białej Podlaskiej zostały zamknięte (kaplica szpitalna, więzienna i w budynku gimnazjum) lub zrewindykowane na rzecz Kościoła katolickiego (sobór Narodzenia Matki Bożej – dawna unicka cerkiew bazyliańska oraz cerkiew w dawnym kościele reformatów).
Przypisy
- ↑ a b c d e f red. K. Kolendo-Korczakowa, A. Oleńska, M. Zgliński: Katalog zabytków sztuki w Polsce. Województwo lubelskie powiat Biała Podlaska. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2006, ss. 26–27.
- ↑ a b c A. Bobryk, I. Kochan, Ślady przeszłości. Historia i teraźniejszość prawosławia na południowo-zachodnim Podlasiu w świadomości społecznej, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedlce 2010, ss.115–117.
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Loraine, Licencja: CC BY-SA 4.0
Krzyż na miejscu cerkwi parafialnej w Białej Podlaskiej, zniszczonej podczas akcji rewindykacyjnej w 1938