Cerkiew Colțea

Colţea (cerkiew Trzech Świętych Hierarchów)

Colţea (biserica Trei Ierarhi)

B-II-m-A-18220.01
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Rumunia
Miejscowość	Bukareszt
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rumuński Kościół Prawosławny
Archieparchia	Bukaresztu
Wezwanie	Trzech Świętych Hierarchów (św. Bazylego Wielkiego, św. Grzegorza Teologa, św. Jana Złotoustego)
Wspomnienie liturgiczne	30 stycznia
Historia Data rozpoczęcia budowy ostatnia dekada XVII w./1701 Data zakończenia budowy ostatnia dekada XVII w./1702 Data poświęcenia 1702 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Styl brynkowiański Kopuła • liczba kopuł 2 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Bukaresztu Colţea (cerkiew Trzech Świętych Hierarchów)
Położenie na mapie Rumunii Colţea (cerkiew Trzech Świętych Hierarchów)
44°26′04,8″N 26°06′09,2″E/44,434667 26,102556

Cerkiew Colțea, wł. cerkiew Trzech Świętych Hierarchów – prawosławna cerkiew w Bukareszcie, w jurysdykcji archieparchii Bukaresztu Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia

Cerkiew Colțea była pierwotnie częścią kompleksu monasterskiego, w skład którego wchodziły cerkiew Trzech Świętych Hierarchów, trzy mniejsze świątynie (św. Paraskiewy, Wszystkich Świętych i Świętych Kosmy i Damiana), budynek mieszkalny, wieża oraz prowadzone przez mnichów szpital i szkoła^[1]. Cały kompleks ufundował w latach Michał Cantacuzino w latach 1701–1702^[2] lub nieco wcześniej, w ostatniej dekadzie XVII w. Poświęcenie gotowych obiektów miało miejsce 18 października 1702^[1]. Cerkiew klasztorna została wzniesiona na miejscu starszej drewnianej świątyni św. Paraskiewy z 1641^[1].

W 1739 obiekt został przebudowany, przekształcono również wystrój jego wnętrz. Również w XVIII w. wzniesiona została wieża-dzwonnica z zegarem prowadząca na teren monasteru. Reprezentowała ona styl barokowy. Wieża ta była trzykrotnie uszkadzana podczas trzęsienia ziemi w 1802, 1829 i 1838, zaś w 1888 została ostatecznie zniszczona podczas rozszerzania ulicy (obecnie bulwar Iona Brătianu)^[1]. Trzęsienie ziemi z 1838 zniszczyło również cerkiew, która w 1841 została odnowiona przez Conrada Schwinka, według projektu Faisera. W 1871 Gheorghe Tattarescu wykonał nowe freski we wnętrzu obiektu^[1]. Kolejne straty cerkiew poniosła podczas bombardowania w 1944; została odnowiona pięć lat później^[1].

W 1986 władze komunistyczne zgodziły się na kolejny remont obiektu, po czym nakazały zamknięcie cerkwi pod pretekstem niemożności pogodzenia uroczystości liturgicznych z pracami konserwatorskimi. Następnie jednak przerwano również remont. Cerkiew została spontanicznie otwarta 22 grudnia 1989, podczas rewolucji w Rumunii, dzień po stłumieniu antyrządowych protestów w Bukareszcie^[1].

Kolejne prace konserwatorskie w świątyni miały miejsce w ostatniej dekadzie XX w.^[1].

Cerkiew została wzniesiona w stylu brynkowiańskim, łączącym elementy pochodzenia bizantyjskiego i rumuńskiego, jak również wpływy włoskiego renesansu (sztuką włoską interesował się Michał Cantacuzino)^[1]. Na wyposażeniu obiektu pozostają ikony z XVIII i XIX w.^[1].

Przypisy