Cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” i św. Mikołaja w Mentonie

Cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”
i św. Mikołaja

cerkiew parafialna
Cerkiew od frontu
Państwo	Francja
Region	Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Miejscowość	Mentona
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji
Parafia	Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” w Mentonie
Wezwanie	Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”, św. Mikołaja
Wspomnienie liturgiczne	24 października/6 listopada; 9/22 maja; 6/19 grudnia
Historia Data zakończenia budowy 1892 Data poświęcenia grudzień 1892 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Styl staroruski Architekt Hans Gerd Tersling Świątynia • materiał bud. • wysokość • długość • szerokość • cegła 9 m 12 m 7,5 m Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” i św. Mikołaja
Położenie na mapie Francji Cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” i św. Mikołaja
43°46′00,5″N 7°29′05,6″E/43,766806 7,484889

Cerkiew Ikony Matki Bożej Wszystkich Strapionych Radość i św. Mikołaja – prawosławna cerkiew przy ulicy Paul Morillot w Mentonie, wzniesiona w 1892. Należy do eparchii brytyjskiej i zachodnioeuropejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji^[1].

Historia

W 1880 w Mentonie powstało Mentońskie Bractwo Dobroczynne, którego opiekunką była wielka księżna Anastazja Michajłowna Romanowa. Bractwo zajmowało się organizacją pomocy dla rosyjskich emigrantów przebywających we Francji i we Włoszech. Jego siedzibą był tzw. Dom Rosyjski (fr. Maison Russe) położony w dzielnicy Carnoles, część budynku służyła jako przytułek dla chorych narodowości rosyjskiej.

W czerwcu 1892 przy Domu Rosyjskim zaczęła się budowa cerkwi, wznoszonej pod kierunkiem autora jej projektu, Hansa Gerda Terslinga. Budynek był gotowy w grudniu tego samego roku i został poświęcony przez ks. S. Liubimowa, pracującego w cerkwi w Nicei.

W sporze pomiędzy zwolennikami apolityczności Cerkwi prawosławnej skupionymi wokół metropolity Eulogiusza (Gieorgijewskiego) a zwolennikami czynnego zaangażowania po stronie monarchistów parafia w Mentonie opowiedziała się za tym drugim stanowiskiem i przeszła po 1927 pod jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, w której pozostaje do dnia dzisiejszego.

W czasie II wojny światowej budynek cerkwi został uszkodzony, niezbędnych prac remontowych dokonano w 1958.

Architektura

Cerkiew naśladuje wygląd prawosławnych świątyń wznoszonych w Rosji w XVII i XVIII wieku. Jest jednonawowa, połączona z budynkiem Domu Rosyjskiego. Posiada 9 metrów wysokości, 12 długości i 7,5 szerokości. Wieńczy ją pojedyncza malowana na niebiesko cebulasta kopuła z prawosławnym krzyżem.

We wnętrzu wyróżnia się ikonostas wykonany z marmuru, naśladujący styl staroruski. W pomieszczeniu ołtarzowym znajdują się wykonane w końcu XIX wieku ikony Chrystusa Zbawiciela oraz Matki Bożej wykonane przez artystów Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu.

Przypisy

Bibliografia

• C. Забелин, Как драгоценные шкатулки. Русские Церкви в Европе, Грани, 2002
• Opis na oficjalnej stronie miasta. menton.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)].