Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Warszawie
| kaplica szpitalna | |||||||||||||||||
 Świątynia i kompleks Szpitala Dzieciątka Jezus ok. 1908 roku | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Wezwanie | Matki Boskiej Nieustającej Pomocy | ||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | 27 czerwca | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||
 52°13′26,198″N 20°59′52,404″E/52,223944 20,997890 | |||||||||||||||||
Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy – cerkiew prawosławna, znajdująca się niegdyś w Warszawie na rogu ulic Lindleya i Oczki.
Historia
Cerkiew wzniesiono w latach 1900–1902 według projektu Józefa Dziekońskiego z przeznaczeniem na świątynię szpitalną dla prawosławnych pacjentów i lekarzy pobliskiego Szpitala Dzieciątka Jezus oraz innych warszawskich szpitali.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę cerkiew została sprofanowana, a następnie w jej budynku prowizorycznie zorganizowano kościół rzymskokatolicki (według innego źródła księża orioniści, którym przekazano cerkiew, nie zaadaptowali świątyni na cele kultu katolickiego)[1].
W 1927 roku cerkiew została zburzona[1]. Pozostawiono jedynie sąsiadujący z nią budynek prawosławnego dziekanatu duszpasterstwa chorych[1]. W miejscu świątyni w latach 50. XX wieku wzniesiono gmach Kliniki Ortopedycznej Szpitala Dzieciątka Jezus[2]
Architektura
Cerkiew wzniesiona została na planie krzyża greckiego z tryforium dzwonnicy ponad głównym wejściem, w którym znajdowały się trzy dzwony, posiadała jedną półokrągłą kopułę umieszczoną na ośmiobocznym przeszklonym bębnie. Zbudowano ją podobnie jak kaplicę Dzieciątka Jezus, z czerwonej cegły. Niewielki budynek cerkwi, bardzo skromnie wyposażony, mógł pomieścić podczas nabożeństwa ok. 300 wiernych.
Świątynia wyróżniała się na tle powstałych w tym samym okresie obiektów tego typu, gdyż reprezentowała nietypowy styl neoromański, który ówczesna warszawska prasa opisywała jako średniowieczny nadwiślański a nie narodowy rosyjski.
Przypisy
- ↑ a b c Paweł Przeciszewski: Warszawa. Prawosławie i rosyjskie dziedzictwo. Warszawa: Agencja Wydawnicza Egros, 2011, s. 116. ISBN 978-83-89986-73-3.
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 65. ISBN 83-88372-24-6.
Bibliografia
- P. Paszkiewicz, Pod berłem Romanowów. Sztuka rosyjska w Warszawie w latach 1815-1915, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1991
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
Szpital Dzieciątka Jezus i cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Warszawie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.