Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie

Cerkiew Narodzenia Matki Bożej (cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej)

Kaasani kirik

1078
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Estonia
Miejscowość	Tallinn
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Estoński Kościół Prawosławny
Eparchia	tallińska
Wezwanie	Narodzenia Matki Bożej
Wspomnienie liturgiczne	8/21 września
Historia Data zakończenia budowy 1721 Data poświęcenia 8/21 września 1721 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Styl barokowo-klasycystyczny Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie Tallinna Cerkiew Narodzenia Matki Bożej (cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej)
Położenie na mapie Estonii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Cerkiew Narodzenia Matki Bożej (cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej)
59°25′49,4″N 24°45′36,7″E/59,430389 24,760194

Cerkiew Narodzenia Matki Bożej, określana także jako cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej – prawosławna cerkiew w Tallinnie, w jurysdykcji eparchii tallińskiej Estońskiego Kościoła Prawosławnego, wzniesiona w 1721.

Historia

Cerkiew została wzniesiona w 1721 i wyświęcona 8 września tego samego roku z inicjatywy pułkownika Szachowskiego. Świątyni nadano wezwanie Narodzenia Matki Bożej, jednak popularnie obiekt sakralny znany był także jako cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej od przechowywanej w niej kopii cudotwórczej Kazańskiej Ikony Matki Bożej przekazanej do świątyni z Petersburga. Budowla była cerkwią pułkową 21 i 3 pułków jegrów oraz 91 Dźwińskiego pułku piechoty. W związku z tym na ścianach świątyni znajdowały się tablice ku pamięci żołnierzy poległych na kolejnych wojnach toczonych przez Rosję z Turcją, podczas wojny z Francją w 1812 oraz podczas wojny rosyjsko-japońskiej^[1]. W XIX w. częściowo przebudowano strukturę kopuły cerkwi oraz przekształcono wygląd fasad w stylu klasycystycznym^[1].

W 1918 władze niemieckie zajmujące terytorium obecnej Estonii zamierzały przekształcić cerkiew na magazyn, ostatecznie jednak tych planów nie zrealizowano. W niepodległej Estonii w okresie międzywojennym świątynia funkcjonowała jako parafialna. Była czynna również po II wojnie światowej. W latach 70. XX wieku budowlę kilkakrotnie okradziono^[1].

W cerkwi jako diakon służył późniejszy metropolita talliński i estoński Korneliusz^[1], zaś późniejszy patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II był w niej psalmistą^[2].

Architektura

Wnętrze cerkwi

Budowla drewniana, wzniesiona na planie krzyża w stylu barokowym. Posiada jedną usadowioną na ośmiobocznym bębnie kopułę. Nad przedsionkiem czworoboczna wieża-dzwonnica, zwieńczona cebulasto-iglicowym hełmem z latarnią. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z boczną zakrystią^[3]. Od czasu przebudowy w XIX w. elewacje obiektu utrzymane są w stylu klasycystycznym^[1].

Ikonostas we wnętrzu cerkwi wykonał Sawwa Postiemski^[1].

Przypisy