Cerkiew Opieki Matki Bożej i św. Aleksandra Newskiego w Biarritz

Cerkiew Opieki Matki Bożej i św. Aleksandra Newskiego

Église Saint-Alexandre-Nevsky-et-de-la-Protection-de-la-Mère-de-Dieu (Église russe de Biarritz)

PA64000105
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Francja
Region	Akwitania
Miejscowość	Biarritz
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Parafia	Opieki Matki Bożej i św. Aleksandra Newskiego
Wezwanie	Opieki Matki Bożej i św. Aleksandra Newskiego
Wspomnienie liturgiczne	1/14 października; 30 sierpnia/12 września
Historia Data zakończenia budowy 1892 Data poświęcenia październik 1892 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Architekt Nikołaj Nikonow Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Biarritz Cerkiew Opieki Matki Bożej i św. Aleksandra Newskiego
Położenie na mapie Francji Cerkiew Opieki Matki Bożej i św. Aleksandra Newskiego
43°29′10,2″N 1°33′17,9″W/43,486167 -1,554972

Ikonostas

Cerkiew Opieki Matki Bożej i św. Aleksandra Newskiego – prawosławna cerkiew parafialna znajdująca się w Biarritz, wzniesiona w 1892. Podlega Arcybiskupstwu Zachodnioeuropejskich Parafii Tradycji Rosyjskiej Patriarchatu Moskiewskiego^[1].

Historia

Koncepcja budowy cerkwi w Biarritz pochodzi z 1879 i była związana ze wzrostem liczebnym rosyjskiej społeczności w mieście, które stało się popularnym celem stałych lub czasowych wyjazdów rosyjskiej arystokracji. Brak pieniędzy sprawił jednak, że w 1887 rosyjscy mieszkańcy miasta byli zmuszeni poprzestać na organizacji tymczasowej kaplicy w dawnym letnim pałacu byłej cesarzowej Francji Eugenii. Komitet budowy wolnostojącej cerkwi zawiązał się w 1889, środki pieniężne na jej budowę pochodziły głównie z dobrowolnych ofiar wiernych.

Projekt cerkwi wykonał Nikołaj Nikonow, gotowy budynek został uroczyście poświęcony w październiku 1892 w obecności rosyjskiego ambasadora we Francji. Nabożeństwa w cerkwi odbywały się jedynie między lipcem a listopadem, kiedy w mieście przebywało najwięcej kuracjuszy rosyjskich.

W 1931 cerkiew, znajdująca się do tej pory w jurysdykcji Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, przeszła razem ze zwierzchnikiem egzarchatu Eulogiuszem (Gieorgijewskim) do Patriarchatu Konstantynopola, wchodząc w skład Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii Rosyjskich.

W 2004 rada parafialna ogłosiła chęć powrotu pod jurysdykcję patriarchy Moskwy i cerkiew została przyjęta przez Rosyjski Kościół Prawosławny^[2]. Po zmianie proboszcza nowy opiekun parafii był jednak przeciwnikiem kanonicznej przynależności do tego Kościoła i wystąpił do sądu o podział parafii i oddanie budynku cerkwi tej jej części, która opowie się za zachowaniem kilkudziesięcioletniego związku z Konstantynopolem. Sąd w Bajonnie przychylił się do prośby kapłana w postanowieniu z grudnia 2005^[3]. Od tej pory do czasu likwidacji Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii Rosyjskich (2018)^[4] cerkiew pozostawała w rękach zwolenników kanonicznej łączności z Konstantynopolem; pozostali wierni, tworzący parafię w jurysdykcji patriarchy Moskwy, modlą się w oddzielnych pomieszczeniach^[5].

W 2019 r. parafia dysponująca cerkwią przyjęła jurysdykcję Arcybiskupstwa Zachodnioeuropejskich Parafii Tradycji Rosyjskiej, będącego częścią Patriarchatu Moskiewskiego^[4].

Przypisy

Bibliografia

• C. Забелин, Как драгоценные шкатулки. Русские Церкви в Европе, Грани, 2002