Cerkiew Opieki Matki Bożej w Ninie

Cerkiew Opieki Matki Bożej
Nina Jumalaema Kaitsmise kirik
Distinctive emblem for cultural property.svg 7179
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo Estonia
MiejscowośćNina
Wyznanieprawosławne
KościółEstoński Kościół Prawosławny
Eparchianarewska
WezwanieOpieki Matki Bożej
Wspomnienie liturgiczne1/14 października
Położenie na mapie Estonii
Ziemia58°36′26,9″N 27°12′28,7″E/58,607472 27,207972

Cerkiew Opieki Matki Bożej – prawosławna cerkiew w Ninie, w jurysdykcji eparchii narewskiej Estońskiego Kościoła Prawosławnego. Świątynia parafialna.

Historia

W XVII w. nad brzegami jeziora Pejpus osiedlali się staroobrzędowcy, w większości bezpopowcy nurtu fiedosiejewskiego, uciekający z Rosji przed prześladowaniami[1]. W 1824 r. Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego postanowił wznieść w tym miejscu cerkiew prawosławną (uznającą jurysdykcję oficjalnej Cerkwi rosyjskiej)[1]. Władze rosyjskie dążyły do tego, by staroobrzędowcy przeszli do oficjalnej Cerkwi; kilka lat wcześniej administracyjnie zamknięto wszystkie molenny bezpopowców we wschodniej Estonii[2].

Ziemię pod budowę obiektu darowała baronowa Stackelberg, która też przekazała na budowę świątyni 20 tys. cegieł i tysiąc rubli. Kamień węgielny został położony 8 kwietnia 1824 r[3]. Łącznie wzniesienie cerkwi kosztowało 35 tys. rubli, które częściowo przekazał skarb państwa, częściowo zaś – prywatni ofiarodawcy, w tym miejscowi niemieccy właściciele ziemscy[3]. XVIII-wieczny barokowy i dwurzędowy[4] ikonostas dla świątyni został przekazany przez biskupa pskowskiego Metodego[3]. Budowla została konsekrowana 5 listopada 1828 r.[3]

Wezwanie cerkwi – Opieki Matki Bożej – sugeruje pomoc i opiekę Matki Bożej dla żeglujących po jeziorze Pejpus; świątynia usytuowana jest na przylądku nad brzegiem zbiornika wodnego i w przeszłości jej dzwonnica pełniła również funkcje latarni[3].

Na dzwonnicy cerkiewnej zawieszono sześć dzwonów. W końcu XIX w. do miejscowej parafii należało 3290 osób, w większości ubogich rybaków i chłopów. W XX w. liczba ta znacząco spadła, obecnie (XXI w.) w miejscowości, gdzie znajduje się cerkiew, pozostało niewielu prawosławnych[5].

Na początku XX w. do cerkwi został dostawiony drugi ołtarz pod wezwaniem św. Mikołaja; został on wyświęcony w 1917. Osiem lat później biskup narewski i izborski Euzebiusz wyświęcił kolejny ołtarz boczny pod wezwaniem Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego[3].

W sąsiedztwie cerkwi znajdują się nagrobki służących w niej dawniej kapłanów[5].

Przypisy

  1. ↑ a b metropolita Korneliusz i inni, Prawosławnyje..., s. 76.
  2. ↑ P. Adamczewski, Zarys historii staroobrzędowców w Estonii [w:] Staroobrzędowcy za granicą. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2010, ss. 44–46.
  3. ↑ a b c d e f metropolita Korneliusz i inni, Prawosławnyje..., s. 78.
  4. ↑ metropolita Korneliusz i inni, Prawosławnyje..., s. 79.
  5. ↑ a b Храм Покрова Пресвятой Богородицы - Эстонская Православная Церковь Московского Патриархата, www.orthodox.ee [dostęp 2018-04-10] (ros.).

Bibliografia

  • metropolita Korneliusz, W. Siłowjew, W. Wołochonski, S. Glinkale, W. Iljaszewicz, I. Łapszyn, S. Miannik, J. Sieliwierstowa, F. Hirvoja, Prawosławnyje chramy Estonii-Eesti Oigeusu Kirikud-The Orthodox churches in Estonia, Tallinn–Moskwa 2007.

Media użyte na tej stronie

Distinctive emblem for cultural property.svg
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.