Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Sasinach

Cerkiew Przemienienia Pańskiego
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	podlaskie
Miejscowość	Sasiny
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Diecezja	warszawsko-bielska
Wezwanie	Przemienienia Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	6/19 sierpnia; 26 lipca/6 sierpnia – św. Anny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1947 Data zakończenia budowy 1954 Data poświęcenia 9 października 1958 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno, otynkowane Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 2 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Boćki Cerkiew w Sasinach
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Cerkiew w Sasinach
Położenie na mapie województwa podlaskiego Cerkiew w Sasinach
Położenie na mapie powiatu bielskiego Cerkiew w Sasinach
52°34′46,6″N 23°08′12,5″E/52,579611 23,136806

Cerkiew pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego – prawosławna cerkiew parafialna w Sasinach. Należy do dekanatu Bielsk Podlaski diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew od frontu

Pierwsza świątynia prawosławna w Sasinach została ufundowana przez rodzinę Kaleczyckich prawdopodobnie w XVII w.^[1]. Według podania powodem wzniesienia świątyni było odkrycie źródełka uznanego za cudowne^[1]. Cerkiew w Sasinach była siedzibą parafii do 1835, gdy jej status został zmieniony na filialną świątynię parafii św. Barbary w Milejczycach. W tym samym okresie dokonano remontu cerkwi i 12 listopada 1867 ponownie ją wyświęcono. Kolejny remont miał miejsce w latach 80. XIX w., również po nim świątynia została ponownie konsekrowana, w dniu 25 lipca 1885^[1]. 14 lipca 1901 cerkiew ponownie uzyskała status parafialnej^[1]. W latach 1904–1905 po raz kolejny przeprowadzono remont obiektu, zaś w 1907 przebudowano trójkondygnacyjną dzwonnicę z trzema dzwonami^[1].

Cerkiew w Sasinach spłonęła w pożarze w lecie 1947. Jej odbudowa trwała siedem lat, zaś uroczyste poświęcenie miało miejsce 9 października 1958^[1]. W 1997 budynek wyremontowano, odnawiając także część utensyliów liturgicznych oraz ewangeliarz^[1]. We wnętrzu świątyni znajduje się trzyrzędowy ikonostas^[1].

Przypisy