Cerkiew Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy w Petersburgu

Cerkiew Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy

Церковь во имя Входа Господня во Иерусалим

cerkiew
Widok ogólny Placu Znamieńskiego (dzisiejszy Plac Powstania) z cerkwią, koniec XIX w.
Państwo	ZSRR
Miejscowość	Leningrad
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Wezwanie	Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy
Historia Data rozpoczęcia budowy 1794 Data zakończenia budowy 1804 Data poświęcenia 6 listopada 1804 Data zamknięcia 1938 Data zniszczenia • przez 1941 władze stalinowskie
Dane świątyni Styl klasycystyczny Architekt Fiodor Diemiencow Świątynia • liczba wiernych 1800 osób Kopuła • liczba kopuł 5 Liczba ikonostasów 2 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 4 Spotkania Pańskiego, Ikony Matki Bożej "Znak", św. Serafina z Sarowa Liczba naw 3
Położenie na mapie Petersburga Cerkiew Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy
Położenie na mapie Rosji Cerkiew Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy
59°55′53,7″N 30°21′38,0″E/59,931583 30,360556

Cerkiew Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy, określana potocznie jako cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” – prawosławna cerkiew w Petersburgu, na Placu Powstania, czynna w latach 1804–1938, zburzona w 1941.

Historia

Pierwsza cerkiew na miejscu świątyni Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy została wzniesiona w 1765; była to drewniana świątynia Świętych Zachariasza i Elżbiety przeniesiona z okolic Pałacu Zimowego i poświęcona ponownie przez metropolitę petersburskiego Gabriela, z nadaniem nowego wezwania – Ikony Matki Bożej „Znak” (kopia tego wizerunku znajdowała się w świątyni). Wyposażenie dla obiektu przeniesiono z tymczasowej kaplicy dworskiej użytkowanej przez carycę Elżbietę.

Murowana cerkiew na miejscu dotychczasowej została wybudowana w latach 1794–1804 w stylu klasycystycznym, według projektu Fiodora Diemiencowa. Poświęcenia budynku dokonał 6 listopada 1804 metropolita petersburski Ambroży. We wnętrzu obiektu znajdował się trzyrzędowy złocony ikonostas w stylu empire, wnętrze podtrzymywały korynckie kolumny i pilastry o złoconych kapitelach. 27 listopada 1836 miało miejsce ponowne poświęcenie cerkwi, co było uzasadnione poważnymi zmianami, jakie zaszły w wyglądzie jej wnętrza. Obrzędu dokonał metropolita gruziński Jonasz. Główny ołtarz świątyni poświęcony był Wjazdowi Pańskiemu do Jerozolimy, boczny – ikonie Matki Bożej „Znak”. W 1868 dobudowany został kolejny ołtarz pod wezwaniem Spotkania Pańskiego, zaś w 1912 – św. Serafina z Sarowa. W 1900 przedstawiony został nigdy niezrealizowany projekt powiększenia budynku. W 1904 przeprowadzono jedynie prace remontowe.

Cerkiew została zamknięta w 1938. Ikonę Matki Bożej „Znak” przeniesiono wówczas do soboru św. Mikołaja, zaś wyposażenie przejęło państwo. Trzy lata po zamknięciu świątynia została wysadzona w powietrze w celu zwolnienia miejsca pod budowę stacji metra Płoszczad' Wosstanija.

Bibliografia

• Церковь ВХОДА ГОСПОДНЯ В ИЕРУСАЛИМ