Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Moskwie (Basmannyj)

Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni

Церковь Введения во Храм Пресвятой Богородицы

7710032000[1]
cerkiew parafialna cerkiew przedstawicielstwa Mołdawskiego Kościoła Prawosławnego
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Moskwa
Miejscowość	Moskwa
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny / Mołdawski Kościół Prawosławny
Eparchia	moskiewska miejska
Wezwanie	Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni
Wspomnienie liturgiczne	21 listopada/4 grudnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1688 Data zakończenia budowy 1701 Data poświęcenia 1701 Data zamknięcia 1932 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1993
Dane świątyni Styl barokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 2 św. Longina Setnika Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy przystawiona
Położenie na mapie Moskwy Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni
Położenie na mapie Rosji Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni
55°45′32,6″N 37°38′59,2″E/55,759056 37,649778
Strona internetowa

Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni – prawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Basmannym, w strukturach dekanatu Objawienia Pańskiego eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Przy cerkwi działa przedstawicielstwo Mołdawskiego Kościoła Prawosławnego^[2].

Historia

Pierwsze informacje o cerkwi Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni położonej w miejscu obecnej pochodzą z XVII w. W latach 60. tegoż stulecia była to jedna z dwóch świątyń w miejscowej słobodzie, działała przy niej szkoła podstawowa ufundowana przez proboszcza cerkwi I. Fokina. Była to budowla drewniana, z drugim ołtarzem św. Longina Setnika^[3].

Nową świątynię na miejscu starszej zbudowano w latach 1688–1701 w stylu baroku naryszkinowskiego. W 1698 wyświęcony został boczny ołtarz św. Longina, trzy lata później – ołtarz główny, wtedy też do wnętrza wstawiono barokowy ikonostas. Już po zakończeniu prac nad główną bryłą budynku do cerkwi dostawiono dzwonnicę^[3]. W 1851 ikonostas został pozłocony^[3].

Cerkiew pozostała czynna do 1932, gdy została na polecenie władz radzieckich zamknięta i zaadaptowana na kwatery dla robotników budowlanych. W 1932 komitet obwodowy zdecydował o rozbiórce świątyni w celu wzniesienia na jej miejscu nowego domu mieszkalnego. Z cerkwi wyniesiono wówczas XVII-wieczne ikony z cyklu pasyjnego, przedstawiające modlitwę Chrystusa w Ogrójcu, Biczowanie, Chrystusa przed Piłatem, Chrystusa przed ludem, Koronowanie cierniem, Niesienie krzyża, Przybicie do krzyża, Ukrzyżowanie, Zdjęcie z krzyża, Złożenie do grobu, jak również XVIII-wieczne ikony świąteczne (Przemienienia Pańskiego, Zwiastowania, Spotkania Pańskiego, Chrztu Pańskiego, Wjazdu do Jerozolimy, Zmartwychwstania) i XVIII-wieczną kopię ikony Matki Bożej „Zmiękczenie Złych Serc”^[3]. Ostatni z wizerunków znalazł się w galerii urządzonej w Monasterze Nowodziewiczym, pozostałe – w Galerii Tretiakowskiej^[3]. Nie jest jasne, dlaczego od projektu rozbiórki cerkwi ostatecznie odstąpiono^[3]. Po II wojnie światowej w obiekcie mieściła się fabryka wyrobów elektrycznych, a następnie warsztaty konserwacji wyrobów metalowych. W latach 70. XX wieku budynek został odremontowany. W 1983 na dzwonnicy cerkiewnej ustawiono krzyż, ponownie ustawiono również kopułki nad bocznymi ołtarzami^[3].

W 1993 obiekt został zwrócony Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu^[3].

Rozporządzeniem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla, od 1 września 2015 przy cerkwi działa przedstawicielstwo Mołdawskiego Kościoła Prawosławnego. Honorowym proboszczem miejscowej parafii został metropolita kiszyniowski i całej Mołdawii Włodzimierz^[2].

Przypisy