Cerkiew Wszystkich Świętych w Prioziersku

Cerkiew Wszystkich Świętych

Всехсвятская церковь

4730768000
cerkiew monasterska (filialna)
Państwo	Rosja
Obwód	leningradzki
Miejscowość	Prioziersk
Adres	ul. Puszkina 17
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	wyborska
Wezwanie	Wszystkich Świętych
Wspomnienie liturgiczne	1. niedziela po Pięćdziesiątnicy
Historia Data rozpoczęcia budowy 1890 Data zakończenia budowy 1892 Data poświęcenia 2 czerwca 1894 Data zamknięcia do 1958 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1990 Fundator Awdotja Andriejewa
Dane świątyni Styl neorosyjski, karelski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie obwodu leningradzkiego Cerkiew Wszystkich Świętych
Położenie na mapie Rosji Cerkiew Wszystkich Świętych
61,042924°N 30,122688°E/61,042924 30,122688

Cerkiew Wszystkich Świętych – prawosławna cerkiew w Prioziersku, podlegająca Monasterowi Wałaamskiemu. Wzniesiona w końcu XIX w.

Historia

Cerkiew została ufundowana przez Awdotję Andriejewą, która w testamencie zapisała 20 tys. rubli na budowę świątyni w pobliżu grobów jej rodziców, siostry, a w przyszłości również jej samej, na terenie cmentarza w Prioziersku. Andriejewa zmarła w 1872 r., jednak do budowy cerkwi przystąpiono dopiero w 1890 r., po rozstrzygnięciu sporów z innymi spadkobiercami i zatwierdzeniu projektu budynku. Jego sporządzenie powierzono Johannowi Jakobowi Ahrenbergowi, głównemu architektowi Helsingforsu, chociaż nie miał on dotąd doświadczenia w projektowaniu cerkwi prawosławnych. W 1890 r. jego projekt świątyni w stylu nawiązującym do karelskiej architektury ludowej został zatwierdzony, chociaż oberprokurator Świątobliwego Synodu Rządzącego Konstantin Pobiedonoscew nie był nim zachwycony. Budowa świątyni trwała od 1890 do 1892 r. Jako budulca użyto czerwonej cegły z Wałaamu. 2 czerwca 1894 r. cerkiew została poświęcona przez arcybiskupa fińskiego i wyborskiego Antoniego^[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym Prioziersk (jako Käkisalmi) znajdował się w granicach Finlandii. Po II wojnie światowej i przyłączeniu całego regionu do ZSRR cerkiew została zamknięta. W 1958 r. w budynku urządzono magazyn. W latach 70. zlikwidowano również prawosławny cmentarz przy świątyni; nie zrealizowano planu urządzenia w tym miejscu parku, przez co teren zamienił się w dzikie wysypisko śmieci. W 1985 r. opuszczona cerkiew uległa zniszczeniu wskutek pożaru. Po tym wydarzeniu postanowiono odremontować budynek, jako cenny zabytek Prioziorska. W 1988 r. grupa wiernych podjęła starania o zgodę na otwarcie świątyni i rejestrację parafii Wszystkich Świętych^[1].

W 1990 r. cerkiew otrzymała status placówki filialnej restytuowanego Monasteru Wałaamskiego^[1]. Od 1989 r. przez trzy lata remontowano cerkiew i sprzątano jej otoczenie; pracami kierował początkowo ihumen Sergiusz (Bułatnikow). W 1990 r. w budynku ponownie zaczęły odbywać się nabożeństwa. W 1991 r. kierownictwo placówki filialnej Wałaamu w Prioziersku przejął hieromnich Focjusz (Biegal)^[1].

Przypisy