Certyfikat klucza publicznego

Certyfikat klucza publicznego – informacja o kluczu publicznym podmiotu, która dzięki podpisaniu przez zaufaną trzecią stronę jest niemożliwa do podrobienia[1].

Zawartość certyfikatu[1][2]

Certyfikat klucza publicznego zawiera trzy podstawowe informacje:

Certyfikat klucza publicznego realizuje przede wszystkim funkcję autentyczności w stosunku do klucza publicznego podmiotu. Autentyczny klucz może być następnie używany do realizacji kolejnych funkcji bezpieczeństwa.

Systemy certyfikatów

Trzy najbardziej znane rodzaje certyfikatów klucza publicznego to certyfikaty PGP, SPKI/SDSI i X.509. Pierwszy i drugi opierają się o zdecentralizowaną sieć zaufania, trzeci o hierarchię urzędów certyfikacji.

W niektórych systemach – np. SPKI/SDSI certyfikat klucza publicznego może realizować równocześnie inne funkcje takie jak autoryzacja. W X.509 funkcja ta jest z kolei realizowana przez oddzielne certyfikaty atrybutu.

Podmiotami certyfikatów mogą być dowolne obiekty, których tożsamość musi być chroniona – najczęściej są nimi osoby fizyczne, osoby prawne, serwery (certyfikaty SSL) bądź usługi sieciowe.

Certyfikaty kwalifikowane

Certyfikaty X.509 wystawiane przez podmioty spełniające określone prawem wymagania i zapewniające odpowiednio wysoki poziom bezpieczeństwa technicznego i organizacyjnego (certyfikat kwalifikowany), mogą być w Unii Europejskiej używane do składania podpisu elektronicznego, równoważnego pod względem prawnym z podpisem własnoręcznym (podpis kwalifikowany).

We wrześniu 2013 liczba aktywnych certyfikatów kwalifikowanych w Polsce przekroczyła 278 tys. egzemplarzy. Ocenia się, że od początku uruchomienia programu w Polsce do końca września 2013 na terenie Polski wydano ponad 861 tys. certyfikatów[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b PN-I-02000. Technika informatyczna. Zabezpieczenia w systemach informatycznych. Terminologia. Polski Komitet Normalizacyjny, 2002. [dostęp 2018-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-19)]., 3.3.017.
  2. a b Podpis elektroniczny. Ministerstwo Gospodarki. [dostęp 2013-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-09)].
  3. W certyfikatach kwalifikowanych tożsamość może być pseudonimem osoby fizycznej, co w założeniach miało umożliwiać np. poświadczenie autorstwa dzieła przy zapewnieniu anonimowości twórcy. Jednak nawet w takim przypadku urząd certyfikujący zna prawdziwą tożsamość posiadacza certyfikatu.