Cezary Miżejewski

Cezary Miżejewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1964
Zgorzelec

Poseł II kadencji Sejmu
Okres

od 19 września 1993
do 20 października 1997

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności Odznaka Honorowa za Zasługi dla Ochrony Pracy

Cezary Wojciech Miżejewski (ur. 26 grudnia 1964 w Zgorzelcu) – polski polityk, poseł na Sejm II kadencji, były wiceminister pracy.

Życiorys

Okres PRL

Ukończył studia w Instytucie Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego. W 1981 należał do Związku Młodzieży Demokratycznej. W latach 1985–1990 był członkiem Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu „Solidarności”, w październiku 1988 wchodził w skład jawnej reprezentacji MRKS, a w lutym 1989 wraz z Krzysztofem Wolfem i Edwardem Mizikowskim był przedstawicielem MRKS w Tymczasowym Zarządzie Regionu Mazowsze NSZZ „S”[1]. W latach 80. redagował i drukował prasę podziemną (m.in. „Robotnika. Pismo członków MRKS”, „CDN-Głos Wolnego Robotnika”, „Praca, Płaca, BHP”, „Robotnika Pomorza Zachodniego”), organizował „Miesiąc prasy zakładowej” NSZZ „S” w 1987, zakładał podziemne Wydawnictwo im. Olofa Palme. Wchodził w skład Grupy Politycznej Robotnik, był zatrzymywany przez funkcjonariuszy SB[2]. Znalazł się wśród założycieli Polskiej Partii Socjalistycznej. Od 1987 był skarbnikiem centralnego komitetu wykonawczego. W okresie 1988–1990 wchodził w skład kolegialnej rady naczelnej PPS-Rewolucja Demokratyczna.

III RP

Na kongresie PPS w 1990 łączącym niektóre frakcje krajowe PPS oraz emigracyjną PPS, wszedł w skład centralnego komitetu wykonawczego. W latach 1997–2001 przewodniczył CKW PPS. Na początku lat 90. był pracownikiem Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”.

W okresie 1993–1997 sprawował mandat posła na Sejm, wybranego z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej. 10 marca 1994 wraz z Piotrem Ikonowiczem i Andrzejem Lipskim przystąpił do Koła Parlamentarnego PPS. Nie ubiegał się o reelekcję. Od 1997 do 2000 kierował biurem zespołu posłów i senatorów związkowych Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych.

Zakładał i przewodniczył związkowi zawodowemu Konfederacja Pracy, uczestniczył m.in. w okupacji Ministerstwa Zdrowia w grudniu 2000. Od 2002 był doradcą ministra pracy i polityki społecznej Jerzego Hausnera, od 2003 dyrektorem departamentu rynku pracy w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej.

Od 18 lutego 2004 do 5 maja 2004 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej[3], od 6 maja 2004 do 3 grudnia 2004 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Polityki Społecznej. Następnie od 4 grudnia 2004 do 17 listopada 2005 zajmował stanowisko sekretarza stanu w tym resorcie. Pełnił funkcję sekretarza zespołu przygotowującego Narodową Strategię Integracji Społecznej, koordynował prace nad Krajowym Planem Działań na rzecz Integracji Społecznej oraz Strategią Polityki Społecznej 2007–2013.

Po odwołaniu ze stanowiska wiceministra od 2005 do 2009 pracował jako radca ministra w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego. Należał do autorów m.in. ustawy o zatrudnieniu socjalnym i ustawy o spółdzielniach socjalnych. W 2009 został pracownikiem spółdzielni socjalnej „Opoka” w Kluczach[4]. W tym samym roku został też przewodniczącym Ogólnopolskiego Związku Rewizyjnego Spółdzielni Socjalnych[5].

Wszedł m.in. w skład rady ekspertów społecznych i komitetu wykonawczego Polskiego Komitetu Europejskiej Sieci Przeciw Ubóstwu (EAPN), a także Rady Działalności Pożytku Publicznego przy ministrze pracy i polityki społecznej[6], a następnie (od 2018) przy przewodniczącym Komitetu do spraw Pożytku Publicznego[7].

W 2013 został członkiem zarządu Wspólnoty Roboczej Związków Organizacji Socjalnych (WRZOS), zaś w 2015 prezesem zarządu WRZOS[8]. Od 2015 członek działającego przy MRPiPS Krajowego Komitetu Rozwoju Ekonomii Społecznej kolejnych kadencji[9].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2000 za działalność na rzecz kultury niezależnej otrzymał odznakę Zasłużony Działacz Kultury, w 2009 Odznakę Honorową za Zasługi dla Ochrony Pracy[10]. W 2014 został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[11].

Przypisy

  1. MRK „S”. Stowarzyszenie „Solidarność Walcząca” Mazowsze. [dostęp 2013-05-11].
  2. Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2013-05-11].
  3. Kto umiera za Hausnera. polityka.pl, 6 marca 2004. [dostęp 2013-05-11].
  4. Kadra trenerska i współpracownicy. opokas.pl. [dostęp 2013-05-11].
  5. Władze OZRSS. ozrss.pl. [dostęp 2013-05-11].
  6. Skład Rady Działalności Pożytku Publicznego. pozytek.gov.pl. [dostęp 2013-05-11].
  7. Rada Działalności Pożytku Publicznego. kprm.gov.pl. [dostęp 2018-11-15].
  8. WRZOS. Zarząd. wrzos.org.pl. [dostęp 2016-04-16].
  9. Skład Krajowego Komitetu Rozwoju Ekonomii Społecznej. ekonomiaspoleczna.gov.pl.pl. [dostęp 2018-11-15].
  10. Informacje na stronie OPZZ Konfederacja Pracy. [dostęp 2013-05-11].
  11. Prezes IPN Łukasz Kamiński wręczył Krzyże Wolności i Solidarności działaczom opozycji antykomunistycznej w PRL. ipn.gov.pl, 5 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-06].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Wolności i Solidarności BAR.svg
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.
POL Odznaka Za Zasługi dla Ochrony Pracy BAR.png
Baretka Odznaki "Za Zasługi dla Ochrony Pracy"
Czarek.JPG
Autor: Czerwony64, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cezary Miżejewski