Chłopomania
Chłopomania – ludomania, w postaci zainteresowania życiem wsi i społeczności chłopskiej oraz nurt kulturalno-artystyczny, który pojawił się wśród inteligencji młodopolskiej[1] i ukraińskiej w drugiej połowie XIX wieku.
Chłopomania charakteryzowała się fascynacją folklorem i codziennym życiem chłopów. Mężczyźni z inteligencji (Włodzimierz Przerwa-Tetmajer, Lucjan Rydel) często brali sobie za żony kobiety pochodzenia chłopskiego. Powodem owego zachwytu była wiara, że stagnacja jaka opanowała środowisko inteligencji oraz postępujący kryzys kulturowy spowodowane są życiem w mieście. Dlatego też postulowano powrót do natury, najlepiej na wieś, która miała być źródłem odnowy sił witalnych i artystycznych, nadwątlonych w wyniku dostosowania się do współczesnego trybu życia (np. w Weselu Stanisława Wyspiańskiego).
Chłopomania na Ukrainie
W Imperium Rosyjskim, na Prawobrzeżnej Ukrainie zjawisko to rozwinęło się najpełniej w latach 50. i 60. XIX wieku. Głównymi przedstawicielami tego ruchu byli: Wołodymyr Antonowycz, Tadej Rylski, Borys Poznanski, Kostiantyn Mychalczuk, Pawło Żytecki, Pawło Czubynski[2].
Przypisy
- ↑ Encyklopedia humanisty. Wydawnictwo IBIS, Poznań 2010, s.69.
- ↑ Na zielonej Ukrainie, Duchy Imperium Rosyjskiego, 15 listopada 2019 [dostęp 2021-05-27] (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Lucjan Rydel z rodziną, ok. 1910 r.