Chūson-ji

Chūson-ji

(c) Iwatebud at en.wikipedia, CC-BY-SA-3.0 Budynek główny Chūson-ji
Państwo	Japonia
Miejscowość	Hiraizumi
Wyznanie	buddyzm
Historia
Data budowy	1105-1126
Dane świątyni
Styl	Heian
Położenie na mapie Japonii Chūson-ji
39°00′05″N 141°05′59″E/39,001389 141,099722
Strona internetowa

Chūson-ji (jap. 中尊寺) – kompleks świątyń buddyjskich z ok. 1100 r., znajdujący się w Hiraizumi w (prefekturze Iwate), w północno-wschodniej części wyspy Honsiu. Z dawnych budowli zachowały się m.in.: Konjiki-dō (Złoty Pawilon) oraz część Kyōzō (Pawilon Sutr). Początkowo miały być one poświęcone kultowi Buddy Amidy. Obecnie jest to główna świątynia buddyjskiej sekty Tendai w tym regionie Japonii.

W 2011 świątynia została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część obiektu Hiraizumi–świątynie, ogrody i stanowiska archeologiczne związane z buddyzmem Czystej Krainy^[1].

Historia

Sekta Tendai uważa, że kompleks Chūson-ji został wzniesiony przez ich kapłana Ennina około 850 roku. Brakuje na to jednak dowodów archeologicznych. Naukowcy twierdzą natomiast, że świątynie te zostały wybudowane w latach 1105–1126 z inicjatywy rodu Ōshū Fujiwara, północnej gałęzi potężnego rodu Fujiwara, ściśle związanego z dworem cesarskim.

Konjiki-dō

Złoty Pawilon Konjiki-dō

Złoty Pawilon (nie należy mylić ze świątynią Złotego Pawilonu Kinkaku-ji w Kioto) jest jednym z ocalałych budynków z okresu świetności rodu Ōshū Fujiwara. Budynek służył jako mauzoleum dla głów rodu. Jest wykonany z drewna, ozdobiony złotem, laką, złoconym brązem^[2], macicą perłową i półszlachetnymi kamieniami. Wewnątrz, pośrodku znajduje się posąg Buddy Amidy. Po jego bokach rzeźby dwojga bosatsu: Kannon i Seishi (wszystkie trzy są skarbami narodowymi). Pod ołtarzami leżą zmumifikowane ciała protoplasty rodu Kiyohiry i jego trzech potomków^[3]. Posiada status skarbu narodowego Japonii. Z tego powodu otoczony jest betonowym murem, chroniącym budynek przed żywiołami. Z tego okresu zachował się jeszcze pawilon Kyōzō, uznany za ważny zabytek kultury.

Większość z pozostałych kilkunastu budynków pochodzi z okresu Edo. Cztery mają status ważnego zabytku kultury.

Obiekt przechowuje kilkadziesiąt rzeźb, obrazów, przedmiotów liturgicznych i woluminów sklasyfikowanych jako skarby narodowe lub ważne zabytki kultury.

Przypisy

Bibliografia

• Cuda świata. Japonia, Rzeczpospolita, ISBN 978-83-89840-43-1, indeks 238864, wielu autorów.
• Japonia – przewodnik ilustrowany Berlitz, ISBN 978-83-7727-063-9, wydanie I, wielu autorów.
• Japonia, National Geographic, ISBN 978-83-7596-017-4, wydanie II uaktualnione, wielu autorów.
• Rosella Menegazzo, Japonia: Leksykon, cywilizacje, Wydawnictwo „Arkady”, Warszawa 2008, ISBN 978-83-213-4578-9.
• Jolanta Tubielewicz: Kultura Japonii - słownik. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1996, s. 52. ISBN 83-02-06378-9.

Linki zewnętrzne

• http://www.japan-guide.com/e/e5001.html