Chakri Naruebet

Chakri Naruebet

Historia
Stocznia	Bazan
Położenie stępki	12 lipca 1994
Wodowanie	20 stycznia 1996
Tajlandia
Wejście do służby	10 sierpnia 1997
Los okrętu	w służbie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa:10 000 t całkowita: 11 485 t
Długość	całkowita: 182,6 m pokładu startowego: 174,6 m
Szerokość	pokładu: 30,5 m kadłuba: 22,5 m
Zanurzenie	6,2 m
Napęd
siłownia w układzie CODOG o mocy 55 000 KM napędzająca 2 śruby
Prędkość	26,0 węzłów 16,0 węzłów na silnikach wysokoprężnych
Zasięg	10 000 Mm przy prędkości 12 węzłów
Uzbrojenie
trzy wyrzutnie 6-prowadnicowe Matra Sadral dla pocisków przeciwlotniczych typu Mistral
Wyposażenie lotnicze
6 samolotów AV-8S, 6 śmigłowców S-70B-7 Seahawk lub MH-60S Knighthawk, śmigłowce CH-47 Chinook
Załoga	1 070

Chakri Naruebet – tajlandzki lekki lotniskowiec (nr burtowy 911) zbudowany w hiszpańskiej stoczni. Okręt w czasie pokoju jest przeznaczony głównie do udzielania pomocy ofiarom klęsk żywiołowych. Jednostkę nazwano imieniem najstarszej księżniczki, córki króla Tajlandii dla uhonorowania panującej w Tajlandii od 1782 dynastii Chakri.

Historia

Na początku lat 90. Królewska Marynarka Wojenna Tajlandii postanowiła wzmocnić swoją flotę o śmigłowcowiec desantowy. Początkowo zamówienie na opracowanie nowej jednostki zostało złożone w niemieckiej stoczni Bremer Vulcan. Projektowana jednostka miała wyporność 6000 t, jednak wraz z postępem prac projektowych wzrosła ona do 9800 t. Okręt miał zabierać 10 dużych śmigłowców i kutry desantowe na żurawikach^[1]. W lipcu 1991 doszło jednak do zerwania wartego 220 milionów dolarów kontraktu. Oficjalnym powodem były opóźnienia w wydaniu licencji eksportowej przez stronę niemiecką^[1].

Następnie jako wykonawcę wybrano hiszpańską stocznię Bazan, która zaoferowała projekt będący daleko zmodernizowaną wersją lekkiego lotniskowca "Principe de Asturias", wywodzącego się z projektu amerykańskiego. Zmianie uległ między innymi napęd, z jednośrubowego na dwuśrubowy^[2]. 17 marca 1992 podpisano na szczeblu międzyrządowym kontrakt na budowę okrętu na równowartość ok. 257 milionów dolarów^[1]. Budowa została rozpoczęta w październiku 1993 roku^[1]. Stępkę pod "Chakri Naruebet" położono 12 lipca 1994. Wodowanie okrętu odbyło się 10 stycznia 1996 a wejście do służby miało miejsce 10 sierpnia 1997.

Okręt został przekazany do eksploatacji bez uzbrojenia i większości wyposażenia elektronicznego, w które miał być stopniowo wyposażany w czasie swojej eksploatacji. Zgodnie z danymi stoczni koszt w pełni wyposażonej jednostki wyniósł by około 365 milionów dolarów. Kryzys gospodarczy, który nawiedził Azję w 1998, spowodował czasowe wyłączenie okrętu z eksploatacji. "Chakri Naruebet" wziął udział w akcji ratunkowej po katastrofalnym tsunami w 2004.

Na wyposażeniu okrętu znalazły się oprócz śmigłowców samoloty pionowego i krótkiego startu i lądowania (V/STOL) AV-8S Matador (hiszpańska odmiana Harriera), których 9 sztuk (w tym jeden w wersji dwumiejscowej szkolnej) Tajlandia zakupiła równocześnie od Hiszpanii^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Adam Śmigielski. Lotniskowiec Chakri Naruebet. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 3'97, lipiec-wrzesień 1997. Warszawa: Magnum X. ISSN 1426-529X. 

Linki zewnętrzne

• www.okretywojenne.za.pl (pol.). [dostęp 2010-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-28)].
• www.naval-technology.com (ang.). [dostęp 2010-09-25].