Chaldejczycy

Ten artykuł od 2004-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zniszczenie Jerozolimy przez Chaldejczyków (ilustracja z Kroniki norymberskiej)

Chaldejczycy – starożytny lud posługujący się dialektem języka aramejskiego.

Historia

Między X a VIII wiekiem p.n.e. najechali na obszar Babilonu (dzisiejszy Irak). Pod koniec VII wieku p.n.e. stworzyli państwo nowobabilońskie. Wkrótce potem wraz z Medami zniszczyli imperium asyryjskie.

Najwybitniejszym przywódcą Chaldejczyków był Nabuchodonozor II, który pokonał Egipt oraz dwukrotnie zdobył Jerozolimę, w latach 597 i 587 p.n.e., a także podbił Palestynę i Lewant.

Chaldejczycy stworzyli wysoko rozwiniętą kulturę; mieli znaczne osiągnięcia w dziedzinie astronomii – obliczyli długość roku astronomicznego z dokładnością do 2 sekund. Wierzenia Chaldejczyków pokrywały się z wierzeniami starożytnego Bliskiego Wschodu.

Imperium chaldejskie upadło w wyniku najazdu króla perskiego Cyrusa II Wielkiego w 539 p.n.e.

W czasach imperium perskiego – po buncie Babilonu – Kserkses I zabronił używać nazwy Babilończycy. Zaczęto ich określać terminem Chaldejczyk. Nieco później termin ten oznaczał mędrca, zwłaszcza astronoma^[1]. W starożytnym Rzymie Chaldejczykami często nazywano astrologów, niezależnie od ich narodowości^[2].

Współcześnie Chaldejczykami nazywa się także (oprócz nazwy Asyryjczycy) chrześcijański lud, zamieszkujący głównie Irak, Turcję, Syrię i Iran i jako diaspora liczne kraje Europy Zachodniej i m.in. Stany Zjednoczone, Kanadę i Australię.

Zobacz też

• Akadyjczycy
• Amoryci
• Aramejczycy
• Asyryjczycy
• Gutejowie
• Kasyci
• Sumerowie

Przypisy