Challenger 2
 Challenger 2 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja | |
| Załoga | 4 |
| Historia | |
| Prototypy | 1991 |
| Produkcja | od 1993 |
| Egzemplarze | około 450 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | Diesel Perkins-Condor CV12 |
| Pancerz | kompozytowy Chobham/Dorchester L2 |
| Długość | 11,55 m |
| Szerokość | 3,52 m |
| Wysokość | 2,49 m |
| Masa | bojowa: 62,5 t |
| Moc jedn. | 19,20 KM/t (14,24 kW/t) |
| Osiągi | |
| Prędkość | 56 km/h |
| Zasięg | 400 |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | do 1,10 m |
| Rowy (szer.) | do 2,30 m |
| Ściany (wys.) | do 0,90 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| armata gwintowana L30A1 kalibru 120 mm, dwa karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm | |
| Wyposażenie | |
| wyrzutnik granatów dymnych | |
| Użytkownicy | |
 Wielka Brytania,  Oman | |
Challenger 2 – czołg podstawowy produkcji brytyjskiej pochodzący z pierwszej połowy lat 90. XX wieku. Powstał on na bazie doświadczeń zebranych na swoim poprzedniku, czyli Challengerze 1, którego zastąpił. Należy do trzeciej generacji czołgów. Armia brytyjska odebrała pierwsze egzemplarze czołgu 25 lipca 1994 roku[1].
Historia rozwoju
Challenger 2 to trzeci pojazd produkcji brytyjskiej o tej nazwie. Pierwszym był Mk VIII Challenger, z czasów II wojny światowej wykorzystujący podwozie czołgu Cromwell. Drugim był Challenger 1 z czasów wojny w Zatoce Perskiej, który był głównym czołgiem bojowym armii brytyjskiej od wczesnych lat 80. do połowy lat 90. Vickers Defence Systems zaczął rozwijać następcę Challengera 1 jako swoje prywatne przedsięwzięcie w 1986 roku. Po wydaniu wymagań kadrowych dla czołgu nowej generacji, Vickers przedłożył Ministerstwu Obrony plany czołgu Challengera 2. Sekretarz Stanu ds. Obrony George Younger ogłosił w Izbie Gmin, że Vickers otrzyma kontrakt o wartości 90 milionów funtów na pojazd demonstracyjny, który został sfinalizowany w styczniu 1989 roku. W czerwcu 1991 roku, po rywalizacji z projektami innych producentów czołgów (w tym M1A2 Abrams i Leopard 2, Ministerstwo Obrony złożyło zamówienie za 520 milionów funtów na 127 czołgów podstawowych i 13 pojazdów szkoleniowych dla kierowców. Zamówienie na kolejne 259 czołgów i 9 trenerów kierowców (o wartości 800 milionów funtów) zostało złożone w 1994 roku. Oman zamówił 18 Challengerów 2 w 1993 roku i kolejne 20 czołgów w listopadzie 1997 roku. Produkcja rozpoczęła się w 1993 roku w dwóch głównych zakładach: Elswick, Tyne and Wear i Barnbow, Leeds, chociaż zaangażowanych było ponad 250 podwykonawców. Pierwsze czołgi zostały dostarczone armii w lipcu 1994 roku[1][2][3].
Dane taktyczno-techniczne
Uzbrojenie
Challenger 2 jest wyposażony w 120-milimetrową armatę czołgową L30A1 o długości 55 kalibrów, następcę działa L11 używanego w pojazdach Chieftain i Challenger 1. Czołg jest również uzbrojony w karabin maszynowy L94A1 EX-34 7,62 mm oraz karabin maszynowy L37A2 kal. 7,62 mm. Challenger 2 posiada również możliwość zamontowania zdalnie sterowanego systemu uzbrojenia Leonardo „Enforcer” z karabinem maszynowym L37A2 (GPMG) 7,62 mm, ciężkim karabinem maszynowym 12,7 mm lub automatycznym granatnikiem 40 mm[3][4].
Opancerzenie
Challenger 2 to ciężko opancerzony i dobrze chroniony czołg podstawowy. Wieżę i kadłub chroni pancerz Chobham drugiej generacji (znany również jako Dorchester). Bezpieczeństwo załogi było nadrzędne w projekcie, dlatego w pojeździe wykorzystano półprzewodnikowy napęd elektryczny do ruchu wieży i działa, eliminując w ten sposób tradycyjne ryzyko uszkodzenia układu hydraulicznego w przedziale załogi co wiąże się z jej poparzeniem. W razie potrzeby montowane są również zestawy pancerza reaktywnego, wraz z dodatkowym pancerzem prętowym. System ochrony jądrowej, biologicznej i chemicznej (NBC) znajduje się w zgiełku wieży. Kształt czołgu został również zaprojektowany tak, aby zminimalizować jego sygnaturę radarową. Po każdej stronie wieży znajduje się pięć wyrzutni granatów dymnych L8. Challenger 2 może również wytwarzać dym poprzez wtryskiwanie oleju napędowego do kolektorów wydechowych[3][4].
Wersje
- Challenger 2E – wersja eksportowa, zmieniona została w nim jednostka napędowa i wyposażenie
- Most samobieżny Titan – zbudowany na bazie Challengera, zastąpiły Chieftain Armored Vehicle Launched Bridge (ChAVLB)
- Trojan (AVRE) – pojazd wsparcia technicznego i rozminowania zbudowany na podwoziu Challengera 2
- DTT (Driver Training Tank) – pojazd szkolenia kierowców, charakteryzuje się oszkloną nadbudówką w miejscu wieży
Galeria
Brytyjskie (Challenger 2) i Omańskie (Challenger 2E) czołgi Challenger podczas wspólnych ćwiczeń
Most czołgowy Titan na podwoziu Challengera 2
Trojan AVRE
Challenger 2 z dodatkowymi panelami pancerza reaktywnego na bokach kadłuba
Zastosowanie bojowe
Challengery brały udział w operacji w Kosowie oraz w wojnie w Iraku, gdzie wystrzeliły 540 pocisków odłamkowo-burzących oraz 1,9 tony amunicji przeciwpancernej z rdzeniami ze zubożonego uranu.
Użytkownicy
| Eksploatacja | |
|---|---|
| Państwo | Liczba |
| Wielka Brytania | 408 |
| Oman | 38 |
Przypisy
- ↑ a b "Black night" - nowe wcielenie brytyjskiego czołgu Challenger - Defence24, www.defence24.pl [dostęp 2020-09-26].
- ↑ Brytyjski czołg podstawowy Challenger 2 - Magnum-x, www.magnum-x.pl [dostęp 2020-09-26].
- ↑ a b c Challenger 2 Main Battle Tank, United Kingdom, www.army-technology.com [dostęp 2020-09-26].
- ↑ a b Challenger 2 Main Battle Tank, KLTV [dostęp 2020-09-26] (ang.).
Linki zewnętrzne
| Czołgi | |
|---|---|
| Czołgi lekkie i pojazdy rozpoznawcze | |
| Transportery opancerzone | |
| Bojowe wozy piechoty | |
| Niszczyciele czołgów |
|
| Działa samobieżne | |
| Inne pojazdy | |
| Pojazdy inżynieryjne |
Media użyte na tej stronie
_on_display_at_the_Medium_Capability_Demonstration_Day_at_Bovington_Camp._MOD_45147390.jpg)
Autor: Andrew Linnett, Licencja: OGL v1.0
The Titan Armoured Vehicle Launcher Bridge (AVLB) on display at the Medium Capability Demonstration Day at Bovington Camp, in front of an all military audience.
The Trojan is designed to cross-gaps of up to 60m, laying a selection of close support bridges. It can carry and lay the current range of In-Service No 10, 11 and 12 Close Support Bridges BR90. It is based on the Challenger chassis so that many spares are already available.
The Army has ordered 33 units. The whole programme has cost about £336 million and taken 5 years to complete.
General Info: Crew 3; Weight - 62.500kg; Max Road Speed - 59 kph; Road Range - 450 km: Engine Power - 1,200 bhp; Armament - 7.62 mm General Purpose Machine Gun
- Organization: MOD
- Object Name: RPG001
- Supplemental Categories: Equipment, Vehicles, Support, Engineering Vehicles
- Keywords: Titan, AVLB, Medium Capability Demo Day, Demonstration, Future Equipment, Bovington, Mud, BR90
- Country: UK
.jpg)
Autor: Simon Q from United Kingdom, Licencja: CC BY 2.0
Challenger 2 FV4034 - 'Megatron'
Autor: UK Ministry of Defence, Licencja: OGL v1.0
Pictured are two Challenger 2 Main Battle Tanks, one from Oman (left) and the other from Britain. Their crews admire the desert sunrise whilst awaiting the days activities during Ex Saif Sareea3 in Oman, 2018.Oman has one armoured brigade (MSO) equipped with the Challenger 2, the only other nation to operate the British MBT. Exercise Saif Sareea brought 5,500 UK armed forces together with over 60,000 Omani troops, utilising Air, Sea and Land assets in the Bilateral training exercise in the Omani Desert.
.jpg)
Autor: Andrew Skudder, Licencja: CC BY-SA 2.0
The Household Cavalry/RAC had a recruitment stand at the tank museum, with a couple of Scorpion-based vehicles on display.
They also brought along a Challenger II tank which did a few turns of the arena.Challenger II
A British army Challenger II main battle tank from the Royal Scots Dragoon Guards fires at a target during a training exercise in Basra, Iraq. VIRIN: 081117-A-6851O-360