Changlu Zongze

Changlu Zongze (chiń. 長蘆宗賾; pinyin Chánglú Zōngzé; kor. 장노종? Changno Chong?; jap. Chōro Shūjaku; wiet. Trường Lư Tông Trách; ur. XI wiek, zm. XII wiek) – chiński mistrz chan szkoły yunmen, autor Chanyuan qinggui oraz Zuochan yi

Życiorys

Ponieważ stracił swojego ojca we wczesnym wieku, był wychowywany przez matkę. Najpierw studiował konfucjanizm, a następnie zwrócił się w stronę buddyzmu. Do zakonu przyjmował go mistrz chan Fayun Faxiu (1027–1090) w klasztorze Yunmen, prawdopodobnie gdy miał 29 lat. Następnie był uczniem mistrza chan Changlu Yingfu (brata dharmicznego Fayuna Faxiu).

O jego życiu niewiele wiadomo. Po doświadczeniu nagłego oświecenia działał jako mistrz chan. Otrzymał tytuł Cijue Dashi (Wielki Mistrz Współczucia i Oświecenia).

Napisał dwie bardzo popularne w swoim czasie prace:

• Chanyuan qinggui (1103) – obszerne dzieło poświęcone regułom klasztornym
• Zuochan yi – pierwszy podręcznik medytacji chan

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

• 39/12. Xuefeng Yicun (822–908)

• 40/13. Furong Lingxun (bd)
• 40/13. Jingqing Daofu (863–937) (także Shunde)
• 40/13. Cuiyan Yongming (bd)
• 40/13. Baofu Congzhan (zm. 928)

• 41/14. Zhaoqing Wendeng (884–972)
• 41/14. Baoci Wenqin (bd)
• 41/14. Yanshou Huilun (bd)

• 42/15. Guizong Daoquan (bd)

• 40/13. Xuansha Shibei (835–908)

• 41/14. Luohan Guichen (867–928)

• 42/15. Longji Shaoxiu (bd)
• 42/15. Tianbing Congyi (bd)
• 42/15. Qingqi Hongjin (bd)
• 42/15. Fayan Wenyi (885–958) szkoła fayan

• 40/13 Yunmen Wenyan (862–949) szkoła yunmen

• 41/14. Shuangquan Shikuang (bd)

• 42/15. Fuchang Weishan (bd)

• 41/14. Fengxian Daoshen (bd) (Congshen?)

• 42/15. Lianhua Fengxiang (bd)
• 42/15. Xiang Anzhu (bd)

• 41/14. Baling Haojian (bd)

• 42/15. Cheng Sansheng (bd)

• 41/14. Dongshan Shouchu (910-990)

• 42/15. Nanyue* Liangya (bd) *Fuyuan

• 43/16. Chenggu Jianfu (zm. 1045)

• 41/14. Deshan Yuanming (908–987) (także Yuanmi)

• 42/15. Wenshu Yingzhen (bd)
• 42/15. Bu’an Dao (bd)

43/16. Dongshan Xiaocong?

44/17. Fori Qisong (1007–1072)

• 41/14. Xianglin Chengyuan (908–987)

• 42/15. Zhimen Guangzuo (zm. 1031)

• 43/16. Jiufeng Qin (bd)
• 43/16. Xuedou Chongxian (980–1052) napisał komentarze wierszem do „Biyan lu”

• 44/17. Chengtian Chuanzong (bd)
• 44/17. Tianyi Yihuai (993–1064)

• 45/18. Fayun Faxiu (1027–1090)
• 45/18. Changlu Yingfu (bd)

• 46/19. Changlu Zongze (bd) autor „Zuochan yi” oraz „Chanyuan qinggui”

• 47/20.

• 48/21.

• 49/22. Lei’an Zhengshou (1146–1208)

• 45/18. Yuanfeng Qingman (bd)
• 45/18. Yuantong Fashen (bd)

Bibliografia

• Carl Bielefeldt: Ch’ang-lu Tsung-tse’s ‘Tso-ch’an I’ and the ‘Secret’ of Zen Meditation. W: Peter N. Gregory: Traditions of Meditation in Chinese Buddhism. Wyd. 1. Honolulu: University of Hawaii Press, 1986, s. 129–153. ISBN 0-8248-1088-0.