Charles-Ferdinand Nothomb

Charles-Ferdinand Nothomb
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1936
Bruksela

Przewodniczący Izby Reprezentantów
Okres

od 3 kwietnia 1979
do 18 maja 1980

Przynależność polityczna

Partia Społeczno-Chrześcijańska

Poprzednik

Edmond Leburton

Następca

Jean Defraigne

Przewodniczący Izby Reprezentantów
Okres

od 10 maja 1988
do 21 maja 1995

Przynależność polityczna

Partia Społeczno-Chrześcijańska

Poprzednik

Erik Vankeirsbilck

Następca

Jozef Dupré

Charles-Ferdinand N.M.P. Nothomb (ur. 3 maja 1936 w Brukseli) – belgijski francuskojęzyczny polityk, wieloletni parlamentarzysta, minister, przewodniczący Izby Reprezentantów i walońskich chadeków.

Życiorys

Pochodzi ze znanego belgijskiego rodu, nosi tytuł barona. Jest stryjem Amélie Nothomb[1]. Po ukończeniu studiów w latach 1958–1959 pracował jako asystent w zakresie ekonomii na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium. Później był m.in. urzędnikiem Ministerstwa Gospodarki, wykładowcą akademickim i pracownikiem (doradcą ekonomicznym) w ONZ. Od 1968 do 2000 na różnych uczelniach i w instytutach naukowych zajmował stanowisko profesora.

Działał politycznie w kraju, w ramach walońskiej Partii Społeczno-Chrześcijańskiej (PSC), w 2002 przekształconej w Centrum Demokratyczno-Humanistyczne (cdH). Od 1968 do 1995 sprawował mandat posła do federalnej Izby Reprezentantów. Stał na jej czele od 3 kwietnia 1979 do 18 maja 1980 i ponownie od 10 maja 1988 do 21 maja 1995. Przez następne cztery lata zasiadał w belgijskim Senacie.

Od 1972 do 1979 (z krótką przerwą w latach 1996–1977) i w okresie 1996–1998 pełnił funkcję przewodniczącego Partii Społeczno-Chrześcijańskiej. Był członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, a od lipca 1979 do maja 1980 posłował w Parlamencie Europejskim[2].

W latach 80. sprawował kolejno urząd ministra spraw zagranicznych (od maja 1980 do grudnia 1981) oraz wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych i służb publicznych (od grudnia 1981 do października 1986). W 1995 otrzymał honorowy tytuł ministra stanu. Od 2002 był wiceprzewodniczącym Ruchu Europejskiego[3].

Przypisy

  1. ↑ PORTRAITS DE FAMILLE (III): Les Nothomb, dynastie d'hommes de lettres De la rue du Paradis au faîte de la montagne Six garçons, six destins différents Les mythes du poète-sénateur-baron (fr.). lesoir.be, 20 września 1999. [dostęp 2021-04-30].
  2. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2022-04-07].
  3. ↑ About us: Structure: Board (ang.). europeanmovement.eu. [dostęp 2016-10-23].

Bibliografia

Przewodniczący Izby Reprezentantów Belgii

Media użyte na tej stronie