Charles Brun (1910)

Charles Brun (Q89)
Ilustracja
„Charles Brun” w 1914 r.
Klasaokręt podwodny
Historia
StoczniaArsenal de Toulon
Położenie stępki1907
Wodowanie14 września 1910
Zamówiony dla  Marine nationale
Los okrętusprzedany na złom 7 czerwca 1920
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu

356 ton
450 t
Długość44 m
Szerokość4 m
Zanurzenie3,3 m
Zanurzenie testowe40 m
Napęd
2 silniki parowe potrójnego rozprężania, 4 kotły, łączna moc 1300 KM
2 akumulatory i alternatory
2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu

13,5 węzła
7,25 w.
Uzbrojenie
8 torped
Wyrzutnie torpedowe6 × 450 mm (2 wewnętrzne, 4 zewnętrzne)
Załoga24

Charles Brun (Q89)francuski eksperymentalny oceaniczny okręt podwodny z okresu I wojny światowej. Został zwodowany 14 września 1910 roku w stoczni Arsenal de Toulon, a ukończono go w październiku 1913 roku. Okręt oficjalnie nigdy nie wszedł do służby w Marine nationale z powodu problemów z siłownią i został przeznaczony do rozbiórki w czerwcu 1920 roku.

Projekt i budowa

„Charles Brun” zamówiony został 31 grudnia 1906 roku[1]. Jednostkę zaprojektował inż. Just Maurice[2][3]. Okręt otrzymał eksperymentalny rodzaj napędu, który tworzyła maszyna parowa, stanowiąca źródło prądu dla alternatorów i akumulatorów[2].

„Charles Brun” zbudowany został w Arsenale w Tulonie[1]. Stępkę okrętu położono w 1907 roku[4], został zwodowany 14 września 1910 roku[1][2], a ukończono go w październiku 1913 roku[4]. Okrętowi nadano nazwę na cześć budowniczego pierwszego francuskiego okrętu podwodnego, inż. Charlesa Bruna. Jednostka otrzymała numer burtowy Q89[1].

Dane taktyczno–techniczne

„Charles Brun” był średniej wielkości oceanicznym okrętem podwodnym. Długość całkowita wynosiła 44 metry, szerokość 4 metry i zanurzenie 3,3 metra[1][4]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 356 ton, a w zanurzeniu 450 ton[1][2]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania Indret o łącznej mocy 1300 koni mechanicznych (KM), do których parę dostarczały cztery kotły du Temple[2][4]. Napęd podwodny zapewniały dwa akumulatory i alternatory Schneider[1][2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13,5 węzła na powierzchni i 7,25 węzła w zanurzeniu[1][2][a]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 40 metrów[4].

Okręt wyposażony był w sześć wyrzutni torped kalibru 450 mm: dwie wewnętrzne na dziobie jednostki, dwie zewnętrzne systemu Drzewieckiego po obu stronach kiosku oraz dwie zewnętrzne na rufie, z łącznym zapasem 8 torped[1][6].

Załoga okrętu składała się z 24 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].

Służba

Prowadzone od października 1910 roku do października 1913 roku próby jednostki zakończyły się niepomyślnie z powodu zawodności siłowni i okrętu nigdy nie wcielono do służby[1][4]. Jednostka została przeznaczona do rozbiórki 7 czerwca 1920 roku[1][2].

Uwagi

  1. Według J. Gozdawy-Gołębiowskiego, T. Wywerki Prekurata oraz Jane's Fighting Ships of World War I okręt osiągał prędkość 15,8 węzła na powierzchni[3][5].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 210.
  2. a b c d e f g h i Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 82.
  3. a b John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 198.
  4. a b c d e f Ivan Gogin: CHARLES BRUN experimental submarine (1913) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-02-21].
  5. J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 537.
  6. Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY (ang.). Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-21].

Bibliografia

  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Ivan Gogin: CHARLES BRUN experimental submarine (1913) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-02-21].
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.)
  • Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY (ang.). Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-21].

Zobacz też

Media użyte na tej stronie

Ensign of France.svg
Marine Nationale and French merchant ensign. Used from 1794 to 1814/1815, and from 1848 to present.
Notice that its proportions differ from those of the French civil flag. (ensign : 30:33:37, civil : 1/3,1/3,1/3)
Charles Brun (1911).jpg
The French submarine Charles Brun, launched 1910. Description from Francis Dousset: Les Navires du Guerre Francais, page 219.