Charles Grandison Finney

Charles Finney
Charles Grandison Finney
Ilustracja
Kraj działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1792
Warren

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 1875
Oberlin

Miejsce pochówku?↗
Wyznanie

prezbiterianizm

podpis

Charles Grandison Finney (ur. 29 sierpnia 1792 w Warren, zm. 16 sierpnia 1875 w Oberlin) – amerykański kaznodzieja i lider Drugiego wielkiego przebudzenia[1]. Kluczowa postać ewangelikalizmu[2]. Przedstawiciel ruchu uświęceniowego zwracającego uwagę na konieczność osobistego nawrócenia i pobożnego życia. Chociaż z wyznania był prezbiterianinem, to jednak nie zgadzał się z doktryną starej szkoły kalwińskiej teologii i uważał ją za niebiblijną[3]. Był zwolennikiem chrześcijańskiego perfekcjonizmu, pionierem reform społecznych na rzecz kobiet i czarnoskórej ludności[4]. Był także religijnym pisarzem i prezesem w Oberlin College.

Za młodu był wolnomularzem. Porzucił masonerię po nawróceniu na chrześcijaństwo i uznał ją za antytezę chrześcijaństwa[5].

Życiorys

Urodził się w mieście Warren w stanie Connecticut[6][7] jako najmłodsze z siedmiorga dzieci prostych rolników. Nigdy nie uczęszczał do college'u, ale jego wysoka postura, przenikliwe oczy, muzyczne umiejętności i zdolności przywódcze zyskiwały mu uznanie wśród ludzi[8]. Studiował i praktykował zawód prawnika, ale po dramatycznym doświadczeniu nawrócenia i przyjęciu chrztu w Duchu Świętym w Adams, w Nowym Jorku, zrezygnował z planu zostania prawnikiem aby głosić ewangelię[9][10]. W wieku 29 lat studiował u George'a Washingtona Gale, aby stać się wyświęconym duchownym Kościoła Prezbiteriańskiego, choć już wtedy miał wiele wątpliwości na temat fundamentalnych doktryn nauczanych w tym Kościele[11].

W 1832 roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie służył w Chatham Street Chapel, a później założył i głosił w Broadway Tabernakulum Broadway Tabernacle. W 1851–1866 był rektorem Oberlin College w Oberlin w Ohio, na którym w 1835 założył i prowadził wydział teologiczny[12].

W swoim życiu dwukrotnie owdowiał i trzykrotnie się żenił. Pierwszą żoną byłą Lydia Root Andrews (1804–1847), którą poślubił w 1824 r. W 1848 poślubił Elizabeth Ford Atkinson (1799–1863). W 1865 poślubił Rebecce Allen Rayl (1824–1907). Wszystkie trzy żony wspierały go w pracy ewangelizacyjnej, towarzysząc mu w podróżach. Miał sześcioro dzieci, których matką była jego pierwsza żona.

Następcy

Przypisy

  1. ↑ Barry Hankins, The Second Great Awakening and the Transcendentalists. Westport, Connecticut: Greenwood Press, 2004: 137. ISBN 0-313-31848-4
  2. ↑ Mark A. Noll, The Rise of Evangelicalism. The Age of Edwards, Whitefiled and the Wesleys, Downers Grove Il. 2003 ISBN 978-0-8308-3891-2 s. 212.
  3. ↑ Memoirs, His Doctrinal Education and Other Experiences at Adams
  4. ↑ Charles E. Hambrick-Stowe, Charles G. Finney and the spirit of American Evangelicalism (1996) s. 199
  5. ↑ Charles E. Hambrick-Stowe, Charles G. Finney and the spirit of American Evangelicalism (1996) s. 112
  6. ↑ http://www.geni.com/people/Charles-Finney/6000000005696219006 (dostęp: 31 marca 2012).
  7. ↑ Charles Finney miejsce urodzenia ang., dostęp październik 2008
  8. ↑ Birth and early education (Urodzenie i wczesna edukacja) ang.
  9. ↑ Memoirs, Conversion to Christ (Wspomnienia nawrócenia) ang.
  10. ↑ Memoirs, Beginning of His Work (Wspomnienia z początków pracy) ang.
  11. ↑ Memoirs, His Doctrinal Education and Other Experiences at Adams ang.
  12. ↑ (1792-1875). W: Randall Herbert Balmer: Encyclopedia of Evangelicalism. Baylor University Press, 2004, s. 262. ISBN 1-932792-04-X.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Charles G Finney - Erweckungsprediger.jpg
Charles Grandison Finney (1792–1875) was a minister of the gospel who became an important figure in the Second Great Awakening.
Signature of Charles G. Finney.png
Signature of Charles G. Finney from Memoirs of Rev. Charles G. Finney, by Finney, Charles Grandison. New York: A. S. Barnes & Company, 1876