Charles J. Guiteau
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 8 września 1841 Freeport (Illinois) | |
| Data i miejsce śmierci | 30 czerwca 1882 Waszyngton | |
| Przyczyna śmierci | egzekucja | |
| Zawód, zajęcie | prawnik | |
 | ||
Charles Julius Guiteau (ur. 8 września 1841 we Freeport (Illinois), zm. 30 czerwca 1882 w Waszyngtonie) – amerykański prawnik, zabójca prezydenta Stanów Zjednoczonych, Jamesa A. Garfielda[1].
Życiorys
Był czwartym z sześciorga dzieci Luthra Wilsona Guiteau i Anne z domu Howe[1]. W 1850 razem z rodziną przeniósł się do Ulao w Wisconsin, a po śmierci matki w 1850 z powrotem zamieszkał we Freeport. Odziedziczył majątek w wysokości 1000 dolarów i wyjechał do Ann Arbor, aby studiować na University of Michigan, ale nie zdał egzaminów wstępnych[1]. Dołączył wtedy do sekty znanej jako wspólnota Oneida[1]. Przez pewien czas próbował wydawać gazetę „The Daily Theocrat” w Hoboken, ale przedsięwzięcie się nie udało. Wrócił do wspólnoty Oneida, ale niedługo opuścił ją ponownie i pozwał jej założyciela Johna Humphreya Noyesa.
Guiteau zdobył licencję na prowadzenie kancelarii prawniczej w Chicago, co czynił z miernym powodzeniem[1].
Wydał książkę zatytułowaną The Truth, która była niemal w całości plagiatem z dzieł Noyesa. Zajął się następnie polityką wydając pamflet „Grant vs. Hancock” popierający Ulyssesa Granta w jego kampanii prezydenckiej, z niewielkimi zmianami wydany potem pod tytułem „Garfield vs. Hancock”, gdy James A. Garfield zdobył nominację prezydencką[1]. Tekst był rozpowszechniany przynajmniej na kilku spotkaniach republikanów, co po wygranej Garfielda utwierdziło Guiteau w przekonaniu, że to jemu urzędujący prezydent USA zawdzięcza zwycięstwo. Uważał, że należy mu się nagroda za jego udział w zwycięskiej kampanii i wielokrotnie starał się o stanowisko ambasadora[1]. 14 maja 1881 sekretarz stanu James Blaine osobiście zabronił Guiteau kolejnych wizyt w tej sprawie[1].
Guiteau twierdził później, że Bóg kazał mu zamordować prezydenta[1]. Kupił broń (rewolwer .442 Webley) i 2 lipca 1881 strzelił dwukrotnie do Garfielda na stacji kolejowej Baltimore-Potomac[1]. 19 września Garfield zmarł. 14 listopada 1881 rozpoczął się proces Guiteau. Edward Charles Spitzka, nowojorski psychiatra, jako jedyny z powołanych przed sąd ekspertów uznał, że Guiteau jest chory umysłowo i prawdopodobnie dokonał morderstwa, gdy nie był w pełni władz umysłowych[1]. Wiadomo, że chorował na kiłę (zaraził się około 1874 od prostytutki) i malarię[2][3].
25 stycznia 1882 został uznany za winnego, apelację odrzucono; wyrok wykonano przez powieszenie. Ostatnimi słowami Guiteau był napisany przez niego wiersz, „I am Going to the Lordy”[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Longin Pastusiak: Zamachy na prezydentów USA. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", 2010, s. 170-179. ISBN 978-83-7232-951-6.
- ↑ Haines DE. Spitzka and Spitzka on the brains of the assassins of presidents. „Journal of the history of the neurosciences”. 3-4 (4), s. 236–66, 1995. PMID: 11619027.
- ↑ G Paulson. Death of a president and his assassin--errors in their diagnosis and autopsies.. „J Hist Neurosci”. 15 (2), s. 77-91, Jun 2006. DOI: 10.1080/096470490953455. PMID: 16608737.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Charles Julius Guiteau.
Political cartoon created for the cover of Puck Magazine on July 13, 1881. The cartoon shows Charles J. Guiteau with a gun, and a note that reads "AN OFFICE OR YOUR LIFE!". The caption reads: "A Model Office Seeker". It is accompanied by a quote: "I am a lawyer, a theologian, and a politician" - Charles J. Guiteau. Guiteau believed himself to be largely responsible for Garfield's election to president, and demanded an ambassadorship in return.
Signature of Charles Guiteau.