Charles Lecocq

Charles Lecocq
Ilustracja
Imię i nazwisko

Alexandre Charles Lecocq

Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1832
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

24 października 1918
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Alexandre Charles Lecocq (ur. 3 czerwca 1832 w Paryżu, zm. 24 października 1918 tamże[1][2]) – francuski kompozytor.

Życiorys

W 1849 roku rozpoczął studia w Konserwatorium Paryskim pod kierunkiem François Bazina, Jacques’a Fromentala Halévy'ego i François Benoista, jednak z powodu trudnych warunków materialnych w 1854 roku porzucił studia i zarabiał na życie udzielając lekcji gry na fortepianie[1]. W 1856 roku w konkursie ogłoszonym przez Jacques’a Offenbacha zdobył (współdzieloną z Georges’em Bizetem) I nagrodę za operetkę Le docteur Miracle (wyst. Paryż 1857)[1][2]. W ciągu następnych lat zdobył popularność jako twórca operetkowy, uznawany był za następcę Offenbacha[1][2]. Od 1870 roku przez pewien czas mieszkał w Brukseli, także odnosząc sukcesy[1][2]. Jego operetki cechują się lekką, pełną dowcipu i temperamentu muzyką i intrygą[1]. Odznaczony został orderem kawalera (1900) i oficera (1910) Legii Honorowej[2].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1])

Operetki

  • Le docteur Miracle (1857)
  • Huis-clos (1859)
  • La baiser à la porte (1864)
  • Liline et Valentin (1864)
  • Le myosotis (1866)
  • Ondines au champagne (1866)
  • Le cabaret de Ramponneau (1867)
  • L’amour et son carquois (1868)
  • Fleur-de-thé (1868)
  • Les jumeaux de Bergame (1868)
  • Gandolfo (1869)
  • Deux portiers pour un cordon (1869)
  • Le rajah de Mysore (1869)
  • Le beau Dunois (1870)
  • Le testament de M. de Crac (1871)
  • Le barbier de Trouville (1871)
  • Sauvons la caisse (1871)
  • Les cent vierges (1872)
  • Giroflé-Girofla (1874)
  • Les prés Saint-Gervais (1874)
  • Le pompon (1875)
  • La petite mariée (1875)
  • Kosiki (1876)
  • La marjolaine (1877)
  • Le petit duc (1878)
  • La Camargo (1878)
  • Le grand Casimir (1879)
  • La petite mademoiselle (1879)
  • La jolie Persane (1879)
  • Janot (1881)
  • La rousotte (1881)
  • Le jour et la nuit (1881)
  • Le coeur et la main (1882)
  • La princesse des Canaries (1883)
  • L’oiseau bleu (1884)
  • La vie mondaine (1885)
  • Les grenadiers de Mont-Cornette (1887)
  • Ali-Baba (1887)
  • La volière (1888)
  • Nos bons chasseurs (1894)
  • Ninette (1896)
  • La belle au bois dormant (1900)

Opery komiczne

  • Plautus (1886)
  • L’egyptienne (1890)
  • Yetta (1903)
  • La trahison de Pan (1911)

Balety

  • Barbe-Bleue (1898)
  • Le cygne (1899)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 307. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2060–2061. ISBN 978-0-02-865528-4.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Charles Lecoq.jpg
Alexandre Charles Lecocq, (1832 – 1918). Photo taken 1880 by Pierre Petit (1832 – 1909).