Charles Lloyd
| ||
Charles Lloyd, 2006 (fot. Luke Wroblewski) | ||
Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1938 Stany Zjednoczone, Memphis w stanie Tennessee | |
---|---|---|
Instrumenty | saksofon tenorowy, saksofon altowy, flet | |
Gatunki | jazz | |
Zawód | muzyk | |
Aktywność | od 1961 | |
Wydawnictwo | Atlantic, ECM | |
Strona internetowa |
Charles Lloyd (ur. 15 marca 1938 w Memphis, stan Tennessee[1]) – amerykański muzyk jazzowy. Najczęściej gra na saksofonie tenorowym i flecie, dodatkowo na saksofonie altowym i innych instrumentach.
Życiorys
Lloyd urodził i wychowywał się w Memphis, mieście o bogatym życiu muzycznym. Naukę gry na saksofonie rozpoczął w wieku 9 lat. Jednym z jego najbliższych przyjaciół był trębacz Booker Little. Lloyd był sidemanem w grupach bluesowych takich artystów jak B.B. King, Howlin' Wolf, Bobby Blue Bland i inni.
W 1956 Lloyd przeniósł się do Los Angeles i studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. W tym czasie występował w big bandzie Geralda Wilsona. Od 1960 do 1963 Lloyd grał w zespole perkusisty Chico Hamiltona i został jego muzycznym dyrektorem. Zespół ten początkowo wykonywał muzykę określaną jako "chamber jazz", jednak dzięki kompozycjom Lloyda rozpoczął grać muzykę w stylu post-bop. Głównym partnerem muzycznym Lloyda był w tej grupie gitarzysta Gábor Szabó. W 1964 Lloyd opuścił zespół Hamiltona i rozpoczął współpracę z saksofonistą Cannonballem Adderleyem. W tym okresie nagrał jako leader dwa albumy dla Columbia Records; wśród muzyków grających jako sidemani byli: Herbie Hancock, Ron Carter i Tony Williams. W latach 1966–1968 Lloyd prowadził kwartet z pianistą Keithem Jarretem, basistą Cecilem McBee (później, Ron McClure), i perkusistą Jackiem DeJohnette. Wraz z tym kwartetem nagrywał dla Atlantic Records. Muzyka grupy była interesującym połączeniem post-bopu, free jazzu, i soul jazzu. Grupa szybko zdobyła popularność zarówno wśród fanów jazzu, jak i krytyków. Nieco zaskakująco, osiągnęła sukces również wśród fanów muzyki rockowej. Nagrany przez grupę album Forest Flower stał się komercyjnym hitem, głównie dzięki sile tytułowego utworu[1]. Inne znaczące albumy grupy to Dream Weaver i Love In.
Po zakończeniu działalności grupy w 1968, Lloyd ograniczył aktywność. Pomimo tego, że w latach 70. nagrał kilka albumów, a także pojawiał się na płytach innych twórców jako sideman, praktycznie zniknął z jazzowej sceny. Grał natomiast z zespołem The Beach Boys zarówno na ich płytach, jak i podczas koncertów. W późnych latach 70. Lloyd był członkiem grupy Celebration, złożonej z muzyków występujących na koncertach The Beach Boys, do której należej także Mike Love i Al Jardine. Grupa ta wydała dwa albumy.
Pod wpływem Michela Petruccianiego Charles Lloyd powrócił na scenę w latach 80. Od 1989 koncertował aktywnie i nagrywał dla wytwórni ECM. Chociaż jego styl nie zmienił się znacząco od lat 60. w nowych nagraniach ujawniła się duża wrażliwość Lloyda jako wykonawcy utworów utrzymanych stylistyce balladowej. Do znaczących płyt z tego okresu należy zaliczyć Canto, Voice in the Night, The Water Is Wide (z udziałem następujących muzyków: Brad Mehldau, John Abercrombie, Larry Grenadier, Billy Higgins) oraz Lift Every Voice (z udziałem Geri Allen).
Został laureatem NEA Jazz Masters Award[2] na 2015.
Dyskografia
Jako leader
- Discovery! (1964, Columbia)
- Of Course, Of Course (1965, Columbia)
- Dream Weaver (1966, Atlantic)
- Charles Lloyd in Europe (1966, Atlantic)
- Forest Flower (1966, Atlantic)
- Love In (1967, Atlantic)
- Soundtrack (1968, Atlantic)
- Charles Lloyd in the Soviet Union (1970, Atlantic)
- MoonMan (1970, KAPP)
- Warm Waters (1971, KAPP)
- Waves (1972, A&M)
- Geeta (1973, A&M)
- Weavings (1978, Pacific Arts)
- A Night in Copenhagen (1984, Blue Note)
- Fish Out Of Water (1989, ECM)
- Notes From Big Sur (1992, ECM)
- The Call (1993, ECM)
- All My Relations (1994, ECM)
- Canto (1996, ECM)
- Voice In The Night (1999, ECM)
- The Water Is Wide (2000, ECM)
- Hyperion With Higgins (2001, ECM)
- Lift Every Voice (2002, ECM)
- Which Way Is East (2004, ECM)
- Jumping The Creek (2005, ECM)
- Sangam (2006, ECM)
- Rabo de Nube (2008, ECM)
Jako sideman
- Passin' thru (1962, Impulse!)
- A different journey (1963, Reprise)
- The man from two worlds (1963, Impulse!)
- Transfusion (1963, Studio West)
- Cannonball Adderley Live! (1964, Capitol)
- Cannonball Adderley's Fiddler on the Roof (1964, Capitol)
Przypisy
- ↑ a b allmusic ((( Charles Lloyd > Overview )))
- ↑ NEA Jazz Masters – Charles Lloyd [dostęp 2014-07-05] .