Charles Whiting

Charles Whiting (ur. 18 grudnia 1926 w Yorku, zm. 24 lipca 2007) – brytyjski pisarz, historyk i germanista, autor ponad 350 książek, w tym pisanych pod pseudonimami Leo Kessler, Duncan Harding, John Kerrigan i Klaus Konrad.

Był wychowankiem prestiżowej Nunthorpe Grammar School. W 1942 roku ochotniczo zaciągnął się do armii, ukrywając, że ma jedynie 16 lat. Walczył w 52. Pułku Zwiadowczym i już w wieku 18 lat został sierżantem. W czasie służby we Francji, Holandii, Belgii i Niemczech często był świadkiem spięć między brytyjskimi i amerykańskimi dowódcami, o czym później wielokrotnie pisał w swoich książkach.

Po wojnie został w Niemczech, gdzie ukończył korespondencyjnie szkołę średnią i uczył angielskiego. Następnie wrócił do Anglii, by studiować historię i germanistykę na Uniwersytecie w Leeds. W czasie studiów dorabiał, pracując jako tłumacz dla jednej z niemieckich fabryk, a także pisząc dla magazynu "Time", "International Review of Linguistics", magazynu "Soldier" i "Playboya".

Na trzecim roku studiów wydał swoją pierwszą książkę, The Frat Wagon (1954). W ciągu następnych czterech lat napisał trzy thrillery wojenne: Lest I Fall (1956), Journey to No End (1957) i The Mighty Fallen (1958). Za Lest I Fall Whiting dostał nagrodę the George Dowty Prize na Cheltenham Literature Festival w 1956 roku, co pozwoliło mu pojechać na studia do USA. Tam podpisał kontrakt z Uniwersytetem Marylandu, dla którego zaczął prowadzić studia dyplomowe dla amerykańskich żołnierzy stacjonujących w Europie. Uczył historii wojskowej i strategii wojskowej w Hiszpanii, Francji, Niemczech, Turcji i Włoszech. W czasie tej pracy poznał swoją pierwszą żonę, Irmę. Na początku lat 70. Whiting przestał uczyć, osiadł z żoną w Belgii i w pełni poświęcił się pisaniu.

Ponieważ powieści wojenne Whitinga sprzedawały się w wielkich nakładach, a on potrafił napisać kolejną w ciągu miesiąca[1], wydawcy namówili go, by pisał pod innymi nazwiskami. Najpopularniejszy z pseudonimów Charlesa Whitinga to Leo Kessler (propozycja wydawcy Anthony’ego Cheethama)[1]. Autor używał go od 1974. Najbardziej znaną serią książek wydawaną pod tym nazwiskiem są przygody Batalionu Szturmowego SS Wotan. Pisząc jako Kessler, Whiting przedstawiał II wojnę światową z punktu widzenia Niemców, szczególnie niższych rangą żołnierzy.

Sam określał swoje książki przygodowe jako „Pif-paf, krew i strach” (Bang-bang, thrills-and-spills)[1], dzięki temu jednak, że świetnie się sprzedawały, mógł pozwolić sobie na pisanie mniej dochodowych, ale ważniejszych dla niego książek należących do literatury faktu. Najbardziej znane z nich to York Blitz (wydane również jako Fire Over York) o zbombardowaniu Yorku przez Niemców w kwietniu 1942 oraz kontrowersyjna książka o tym, jak Ernest Hemingway przeżył II wojnę światową – „Hemingway idzie na wojnę”. Whiting najbardziej dumny był z książki napisanej z innym byłym żołnierzem, Erikiem Taylorem, „Fighting Tykes” – nieoficjalnej historii pułków z Yorkshire walczących w II wojnie światowej.

W sumie, między rokiem 1960 a 2007, Charles Whiting napisał ponad 350 książek, w tym 70 książek, które zaliczyć można do literatury faktu[2].

Whiting zmarł 24 lipca 2007 roku, pozostawiając swojego syna, Juliana, z małżeństwa z Irmą (zmarłą w 2001 roku) oraz drugą, poślubioną w 2005 roku, żonę, Gill Tidmus.

Przypisy

  1. ↑ a b c Dane podane w nekrologu Charlesa Whitinga opublikowanym w "Yorkshire Post" 28 lipca 2007, http://www.yorkshirepost.co.uk/news/community/obituaries/charles_whiting_1_2465437
  2. ↑ Statystyka liczby wydawanych książek Charlesa Whitinga w każdym roku od 1954, http://worldcat.org/identities/lccn-n50-19859

Bibliografia

Linki zewnętrzne