Charlie Gehringer
![]() | |||||
drugobazowy | |||||
Pełne imię i nazwisko | Charles Leonard Gehringer | ||||
---|---|---|---|---|---|
Pseudonim | The Mechanical Man | ||||
Data i miejsce urodzenia | 11 maja 1903 | ||||
Data i miejsce śmierci | 21 stycznia 1993 | ||||
Odbijał | lewą | ||||
Rzucał | prawą | ||||
Debiut | 22 września 1924 | ||||
Ostatni występ | 27 września 1942 | ||||
Statystyki | |||||
Średnia uderzeń | 0,320 | ||||
Home runy | 184 | ||||
Uderzenia | 2839 | ||||
RBI | 1427 | ||||
Kariera klubowa | |||||
| |||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||||
Rok wprowadzenia | 1949 | ||||
Głosów | 85,0% (6. głosowanie) | ||||
Metoda elekcji | BBWAA |
Charles Leonard Gehringer (ur. 11 maja 1903, zm. 21 stycznia 1993) – amerykański baseballista, który występował na pozycji drugobazowego w Detroit Tigers przez 19 sezonów.
Życiorys
Gehringer studiował na University of Michigan, gdzie grał w futbol, koszykówkę i baseball[1]. W 1924 roku podpisał jako wolny agent kontrakt z Tigers po tym, jak zapolowy tego zespołu Bobby Veach polecił go ówczesnemu właścicielowi klubu Frankowi Navinowi[1]. W Major League Baseball Gehringer zadebiutował 22 września 1924 w meczu przeciwko Boston Red Sox[2][3]. W sezonie 1929 zdobył najwięcej w American League runów (131) i skradzionych baz (27), a także zwyciężył w klasyfikacji pod względem zaliczonych uderzeń (215), double'ów (45) i triple'ów (19)[2].
W 1933 po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd, zaś rok później zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Tigers ulegli St. Louis Cardinals 3–4[2][4]. W sezonie 1935 Tigers po raz drugi z rzędu awansowali do World Series i po raz pierwszy w historii klubu zdobyli mistrzowski tytuł po pokonaniu Chicago Cubs 4–2; Gehringer wystąpił w sześciu spotkaniach[5][6].
W 1937 miał najlepszą w lidze średnią uderzeń (0,371) i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[2][7]. Trzy lata później po raz trzeci wystąpił w World Series, w których Tigers przegrali z Cincinnati Reds 3–4[8]. Po raz ostatni zagrał 27 września 1942 w meczu przeciwko Cleveland Indians[2][9]. Po zakończeniu kariery podczas II wojny światowej służył w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych w stopniu komandora podporucznika[1]. W 1949 wybrano go do Galerii Sław Baseballu[10]. W późniejszym okresie był między innymi menadżerem generalnym i wiceprezydentem Detroit Tigers[11]. Zmarł 21 stycznia 1993 roku w wieku 89 lat[1].
Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
MVP American League | 1937 | [7] |
6× All-Star | 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938, | [2] |
Zwycięzca w World Series | 1935 | [5] |
Baseball Hall of Fame | od 1949 | [10] |
#2 zastrzeżony przez Tigers | 1983 | [12] |
Przypisy
- ↑ a b c d Charlie Gehringer Biography. fowlervillehistory.org. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Charlie Gehringer Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ Red Sox - Tigers Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ 1934 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ a b 1935 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ Tigers Timeline 1934-1935. tigers.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ a b 1937 AL MVP Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ 1940 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ Tigers - Indians Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ a b Gehringer, Charlie. baseballhall.org. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ Charlie Gehringer. baseballinwartime.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
- ↑ Tigers Retired Numbers. tigers.com. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Baseball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
A single empty (white) star on a transparent background, for use with star ratings
Charlie Gehringer of the Detroit Tigers, cropped from a posed picture of 1937 Major League Baseball All-Stars in Washington, DC.