Chase XCG-14
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | Stany Zjednoczone | |
Konstruktor | Chase Aircraft | |
Typ | szybowiec transportowy | |
Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji drewnianej | |
Załoga | 2 osoby | |
Historia | ||
Data oblotu | 4 stycznia 1945 | |
Dane techniczne | ||
Wymiary | ||
Rozpiętość | 21,80 m (26,29 m)[1] | |
Wydłużenie | (10,18) | |
Długość | 13,05 m (16,80 m) | |
Powierzchnia nośna | 47,20 m² (65,70 m²) | |
Masa | ||
Własna | 1 470 kg (3 600 kg) | |
Użyteczna | 1 980 kg (3 400 kg) | |
Startowa | 3 450 kg (7 000 kg) | |
Osiągi | ||
Prędkość minimalna | 97 km/h (97 km/h) | |
Prędkość holowania | (285 km/h) | |
Dane operacyjne | ||
Liczba miejsc | ||
15 (24) | ||
Użytkownicy | ||
USA |
Chase XCG-14 – amerykański szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej
Historia
W 1944 roku w firmie Chase Aircraft Company opracowano szybowiec wojskowy, ostatni z klasy lekkich szybowców transportowych, który mógł zabierać 15 żołnierzy. Szybowiec ten otrzymał oznaczenie XCG-14. Po wybudowaniu prototypu okazało się, że konstrukcja kadłuba nie zapewnia dobrej widoczności z kabiny
W związku z tym opracowano zbudowano kolejny prototyp, oznaczony jako XCG-14A, w którym zmieniono konstrukcję kadłuba zwiększając widoczność z kabiny pilotów. Wersja była większa i szybowiec ten mógł zabierać 24 żołnierzy.
Oba prototypy zostały oblatane, w czasie lotów próbnych wykazywały dobre właściwości pilotażowe oraz zadowalające osiągi. Ostatecznie żaden z tych szybowców nie został wprowadzony do produkcji seryjnej. Zbudowano tylko dwa prototypy.
Użycie w lotnictwie
Szybowce były używane do lotów próbnych.
Opis konstrukcji
Szybowiec Chase XCG-14 był wolnonośnym górnopłatem o konstrukcji drewnianej. W wersji XCG-14 podwozie klasyczne, w wersji XCG-14A – trójpodporowe z kółkiem przednim. Tylna część kadłuba podnoszona do góry do załadunku, równocześnie opuszczano specjalny trap oraz słupki podpierające kadłub. W wersji XCG-14A podwozie było wciągane w locie.
Przypisy
- ↑ W nawiasie dane wersji XCG-14A.
Bibliografia
- Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985, s. 84-85, 92-93. ISBN 83-11-07162-4.
Media użyte na tej stronie
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.
Chase XCG-14 glider being towed aloft.