Chełm (województwo świętokrzyskie)

Chełm tak nazywano kolejno las, dziś nieistniejącą wieś i następnie nieistniejący młyn, koło Góry Chełmowej nad rzeką Słupianką. W czasach dzisiejszych na terenie powiatu kieleckiego w gminie Nowa Słupia.

Własność

Własność klasztoru świętokrzyskiego.

Lokacja, związane z nią urządzenia i osoby

W roku 1650 konwent świętokrzyski uzyskuje od opata między innymi prawo wolnego wyrębu w lesie Chełm koło Pokrzywianki. Opisano że w okolicy wsi Paprocice „na Chełmie zaś mieyscu zwanym iest kupa Lassu Modrzewiny y Dębiny lecz ieszcze cienkiego”.

W latach 1658, 1686 granice roli Swarowiec należącej do folwarku Stara Słupia rozciągają się od granic Pokrzywianki do lasu, czyli granicy wsi Grzegorzewice, a stąd w kierunku wsi Chełm. aż do starej opustoszałej wsi Bostowska Wola[1].

W roku 1725 opat i konwent świętokrzyski nadaje mieszczaninowi słupskiemu Idzikowi przywilej na młyn z zabudowaniami pod Chełmem wraz z gruntem zwanym „Nazamiedzu”.
W roku 1780 do folwarku w Starej Słupi należy staw pod „Chełmem Górą”. W roku 1809 klasztor oddaje w dzierżawę na 40 lat młyn Chełm z polami i łąkami[2].

Powinności dziesięcinne

W roku 1780 poddani ze Starej Słupi oddają dziesięcinę między innymi „z Chełmu” prepozytowi szpitalnemu w Nowej Słupi.

Przypisy

  1. ↑ Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu 2010-2012 Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk - Edycja elektroniczna
  2. ↑ Benedyktyński klasztor Św. Krzyża Ks. Józefa Gackiego - Warszawa 1873 r. Repozytorium cyfrowe ŚBC

Bibliografia

  • Marek Derwich, Materiały do słownika historyczno-geograficznego dóbr i dochodów dziesięcinnych benedyktyńskiego opactwa św. Krzyża na Łysej Górze do 1819 r., Wrocław: Pracownia Badań nad Dziejami Zakonów i Kongregacji Kościelnych (Larhcor) w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, 2000, ISBN 83-904219-4-1, OCLC 839064255.