Cheick Kongo

Cheick Guillaume Ouedraogo
Ilustracja
Cheick Kongo w 2008
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1975
Paryż

Obywatelstwo

Francja

Wzrost

193 cm

Masa ciała

106 kg

Styl walki

boks tajski, kick-boxing

Debiut

2001

Federacja

Bellator MMA

Kategoria wagowa

ciężka

Klub

Kongo Smashin' Club
Wolfslair MMA Academy
Huntington Beach Training Center

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

kick-boxing – 23 MMA – 46

Zwycięstwa

kick-boxing – 21 MMA – 31

Przez nokauty

kick-boxing – 12 MMA – 15

Przez poddania

MMA – 4

Przez decyzje

kick-boxing – 9 MMA – 12

Porażki

kick-boxing – 2 MMA – 12

Remisy

MMA – 2

Nieodbyte

MMA – 1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 7 maja 2022.

Cheick Kongo, właśc. Cheick Guillaume Ouedraogo (ur. 17 maja 1975 w Paryżu) – francuski zawodnik mieszanych sztuk walki oraz kickbokser. W latach 2006 – 2013 związany z UFC, od 2013 związany z organizacją Bellator.

Życiorys

Rodzice Konga wyemigrowali do Francji z Afryki, matka z Burkina Faso, a ojciec z Demokratycznej Republiki Konga. Kongo urodził się w Paryżu i od najmłodszych lat interesował się sportami walki. Swoje pierwsze treningi rozpoczął mając 5 lat, najpierw w kendo, a po krótkim czasie i karate. Gdy podrósł, zapisał się na treningi z boksu tajskiego oraz kick-boxingu. W wieku 19 lat zaczął trenować indonezyjskie sztuki walki, tzw. Pencak Silat Setia Hati Terate. Kongo jest kuzynem reprezentanta Francji w rugby union, Fulgence Ouedraogo[1].

Przeszłość w kick-boxingu

W swojej karierze kickboksera oraz zawodnika muay-thai zdobywał m.in. interkontynentalne mistrzostwo muai-thai w 2003 roku, mistrzostwo świata muai-thai w 2004 roku oraz międzynarodowe mistrzostwo organizacji King of the Rings w 2005 roku. W czasie swojej kariery pokonał m.in. polskiego kickboksera i thai-boxera Marcina Różalskiego oraz zanotował porażkę z vice-mistrzem K-1 GP Glaube Feitosą.

Kariera MMA

Wczesna kariera

W 2001 roku zadebiutował w MMA, pokonując André Tete przez poddanie na gali RINGS Holland. W latach 2001–2005 walczył głównie na holenderskich galach RINGS oraz It’s Showtime, wygrywając m.in. Dave’em Dalglieshem oraz przegrywając z zawodnikiem PRIDE FC Gilbertem Yvelem.

Kongo (z prawej) po zwycięstwie nad Antonim Hardonkiem, 18 kwietnia 2009 (UFC 97)

UFC

W 2006 roku związał się z amerykańską organizacją MMA – Ultimate Fighting Championship. W swoim debiucie na gali UFC 61 pokonał przez TKO Gilberta Aldana. 8 września 2007 pokonał na punkty byłego zawodnika PRIDE oraz DREAM Mirko Filipovicia. Następny pojedynek 1 marca 2008 przegrał z innym byłym zawodnikiem PRIDE Heathem Herringiem. Po serii trzech zwycięstw z rzędu na przełomie 2008/09 zmierzył się z Cainem Velasquezem, lecz uległ mu na punkty.

W latach 2009-2012 wygrywał m.in. nad Paulem Buentello (UFC Live) czy Mattem Mitrione (UFC 137) oraz przegrywał z Frankiem Mirem (UFC 107) czy Markiem Huntem (UFC 144). Po przegranej z Royem Nelsonem 27 kwietnia 2013 został wolnym agentem wypełniając swój kontrakt.

Bellator MMA

Pod koniec sierpnia 2013 podpisał kontrakt z Bellator MMA[2]. Od 2013 do 2016 uzyskał bilans 6-2 (wygrane nad Peterem Grahamem czy Aleksandrem Wołkowem). 4 kwietnia 2014 przegrał walkę o pas mistrzowski wagi ciężkiej z obrońcą tytułu Witalijem Minakowem.

18 lutego 2017 roku zmierzył się z byłym partnerem treningowym Oli Thompsonem na Bellator 172. Wygrał walkę jednogłośną decyzją[3].

Później doszło do jego walki z Augusto Sakai na gali Bellator 179, 19 maja 2017 roku. Wygrał walkę przez niejednogłośną decyzję[4].

12 maja w San Jose, w Kalifornii doszło skrzyżował rękawice z Javy Ayalą, na Bellator 199. Znokautował rywala w pierwszej rundzie[5].

13 października 2018 roku zmierzył się z Timothym Johnsonem podczas Bellator 208. Zwyciężył przez nokaut w pierwszej rundzie[6].

Na gali Bellator 216 po raz drugi zawalczył z Witalijem Minakowem, 16 lutego 2019 roku. Wygrał jednogłośną decyzją[7].

11 lipca 2019 roku ogłoszono, że zmierzy się z Ryanem Baderem o mistrzostwo świata wagi ciężkiej Bellator, 7 września na gali Bellator 226. Walkę ogłoszono jako nieodbyta, przez przypadkowe palce w oczy, które uniemożliwiły Kongo kontynuowanie walki[8].

4 maja 2020 r. nowy kontrakt z Bellator MMA[9].

10 października 2020 roku ponownie przyszło mu się zmierzyć z Timothy Johnsonem na gali Bellator 248 w stolicy Francji. Przegrał niejednogłośną decyzją[10].

20 sierpnia 2021 r. podczas gali Bellator 265 poddał duszeniem Siergieja Charitonowa w drugiej rundzie[11].

6 maja 2022 roku na gali Bellator 280 skrzyżował rękawice z Ryanem Baderem o mistrzostwo świata wagi ciężkiej Bellator. Przegrał walkę przez jednogłośną decyzję[12].

Osiągnięcia

Mieszane sztuki walki

  • 2004: mistrz RINGS Holland w wadze ciężkiej
  • 2005: mistrz świata Kings Of The Ring w wadze superciężkiej (-103 kg)[13]
  • 2011: World MMA Awards – Powrót Roku (w walce z Patrickiem Barrym)
  • 2013: Bellator Season 9 Heavyweight Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej

Kick-boxing[14][15]Kick-boxing

  • 2003: interkontynentalny mistrz w muay thai
  • 2004: mistrz Świata w muay thai
  • 2004: mistrz Świata King of the Ring w wadze superciężkiej (105 kg), formuła muay thai
  • 2005: King of Colloseum – 1. miejsce w turnieju

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. ↑ Team Kongo, English, Cheick Kongo [dostęp 2022-05-07] (ang.).
  2. ↑ Cheick Kongo podpisał kontrakt z Bellatorem, extreme.banzaj.pl [dostęp 2017-11-15].
  3. ↑ Wyniki Bellator 172: Freire znokautował Thomsona w drugiej rundzie, Oli Thompson zdominowany na pełnym dystansie, MMANews, 19 lutego 2017 [dostęp 2022-05-07].
  4. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, Bellator 179: MacDonald vs. Daley – pełne wyniki | MMAROCKS, MMA Rocks!, 19 maja 2017 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
  5. ↑ Bellator 199 – wyniki. Błyskawiczny nokaut Badera! [WIDEO], MMA PL, 13 maja 2018 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
  6. ↑ Wirtualna Polska Media, Bellator 208: Jemieljanienko nokautuje, pewne wygrane Hendersona i Kongo, sportowefakty.wp.pl, 14 października 2018 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
  7. ↑ Bellator 216 – wyniki. Zwycięstwo pięknej debiutantki i festiwal decyzji [WIDEO], MMA PL, 17 lutego 2019 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
  8. ↑ Bellator 226: Walka Bader vs. Kongo zakończyła się przez nieumyślny faul – myMMA.pl, 8 września 2019 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
  9. ↑ Cheick Kongo signs new, multi-fight Bellator deal, MMA Junkie, 5 maja 2020 [dostęp 2022-05-07] (ang.).
  10. ↑ Bellator Europe 10 results: Timothy Johnson edges Cheick Kongo in Paris, wants title shot, MMA Junkie, 10 października 2020 [dostęp 2022-05-07] (ang.).
  11. ↑ Bellator 265 – wyniki. Cheick Kongo poddał Kharitonova w ostatniej sekundzie rundy! [WIDEO], MMA PL, 21 sierpnia 2021 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
  12. ↑ Michał Tkaczuk, Bellator 280: Ryan Bader pewnie broni pasa wagi ciężkiej! Cheick Kongo zdominowany | MMAROCKS, MMA Rocks!, 6 maja 2022 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
  13. ↑ Kid Peligro: KINGS OF THE RING ? MISSION IMPOSSIBLE – Results from Croatia!. adcombat.com, 11.06.2005. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-26)]. (ang.).
  14. ↑ Profil na UFC.com. ufc.com. (ang.).
  15. ↑ Denis Martins: Cheick Kongo Interview. onthemat.com, 12.07.2007. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Cheick Kongo.jpg
080103-M-5276L-010 MIRAMAR, Calif. (Jan. 3, 2008) Cheick Kongo, an Ultimate Fighting Championship fighter, pauses for a photo during the Ultimate Fighting Championship Affliction autograph signing at the Marine Corps Air Station Miramar Marine Corps Exchange.