Chemik Police (piłka siatkowa kobiet)
| Pełna nazwa | Klub Piłki Siatkowej Chemik Police Spółka Akcyjna | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek | Chemiczki | ||
| Maskotka | Chemiczek | ||
| Barwy | biało-niebieskie | ||
| Data założenia | |||
| Debiut w najwyższej lidze | |||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Adres | ul. Grunwaldzka 17 | ||
| Hala sportowa | Hala sportowa im. Ignacego Łukasiewicza, ul. Siedlecka 6 | ||
| Właściciel | Grupa Azoty | ||
| Prezes | Paweł Frankowski | ||
| Menedżer generalny | Radosław Anioł | ||
| Trener | |||
| Asystent trenera | Radosław Wodziński | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Klub Piłki Siatkowej Chemik Police S.A. – polski kobiecy klub siatkarski z siedzibą w Policach, założony w 1988 roku. Dziesięciokrotny (w tym aktualny) mistrz Polski i dziewięciokrotny zdobywca Pucharu Polski. Od sezonu 2013/2014 klub występuje w Tauron Lidze.
Od sierpnia 2013 klub działa jako spółka akcyjna. 28 czerwca 2019 roku ogłoszono, że klub od sezonu 2019/2020 będzie nosił nazwę Grupa Azoty Chemik Police.
Historia
Założony w 1988 r. Chemik, to klub ściśle związany z Zakładami Chemicznymi Police. Największe sukcesy święcił na początku lat 90. W 1994 i 1995 dwukrotnie zdobył Mistrzostwo Polski, a w latach 1993-1995 – trzykrotnie z rzędu Puchar Polski. Wówczas w barwach policzanek grały takie zawodniczki, jak m.in. Małgorzata Niemczyk, Agata Żebro, Magdalena Śliwa, czy sprowadzona z Rosji Maria Liktoras. Chemik w ekstraklasie grał do sezonu 1998, kiedy patronackie ZCh Police zdecydowały się drastycznie zmniejszyć zaangażowanie finansowe. W 2000 r. sekcję pierwszoligową siatkarek przejął sąsiedni Piast Szczecin, a drużyna z Polic przez kolejne sezony grała w II lidze, a w ostatnich kilku sezonach na zapleczu ekstraklasy. W 2012 roku, gdy ZCh Police zostały jednym z zakładów wchodzących w skład ogólnopolskiej grupy producentów nawozów Grupa Azoty, w Policach znów postanowiono odbudować siłę siatkówki kobiecej.
Chronologia nazw
- 1988: Komfort Police
- 1994: ARS Komfort Police
- 1995: PSPS Chemik Police
- 2013: KPS Chemik Police
- 2019: Grupa Azoty Chemik Police
Mimo trwających od dłuższego czasu kłopotów finansowych działacze Chemika rozważali o nawiązaniu do wyników z lat 90., kiedy to zespół rywalizował w ekstraklasie. Nieustanny pobyt na zapleczu PlusLigi Kobiet zaczynał być dla włodarzy klubu denerwujący. W sezonie 2011/2012 za cel postawiono walkę o najwyższe cele[1]. Głównym sponsorem zostały Zakłady Chemiczne Police S.A., zaś w klubie nastąpiły zmiany w zarządzie. Zespół znajdował się w czołowej czwórce, jednak po kolejnej porażce z rzędu zwolniony został wieloletni trener – Mariusz Bujek. Jego funkcję przejął dotychczasowy II trener – Piotr Sobolewski. Rozgrywki rundy zasadniczej Chemik zakończył na 3. pozycji w tabeli, wygrywając szesnaście z dwudziestu dwóch spotkań. Zostały wyeliminowane z dalszej rywalizacji już w I rundzie play-off, przegrywając w stanie rywalizacji 2:3 z KS Piecobiogazem Murowana Goślina.
W Pucharze Polski, policzanki zaszły do 3. rundy, po drodze pokonując MLKS Zawiszę Sulechów. Odpadły z dalszej rywalizacji po przegranym meczu z KS Piecobiogazem Murowana Goślina.
Pomimo ambitnych planów, drużynie nie udało się awansować do ekstraklasy w sezonie 2011/2012. Policzanki musiały zadowolić się trzecią lokatą. W klubie, w którym tuż przed zamknięciem okienka transferowego poczyniono znaczne wzmocnienia, ten wynik odebrano za porażkę. W dniu 1 października dotychczasowy prezes zarządu PSPS Chemik Police Adam Kulbiej złożył rezygnację. Nowym prezesem zarządu polickiego klubu została dotychczasowa wiceprezes – Joanna Żurowska. Obok Wiktora Szostaka funkcję drugiego wiceprezesa będzie pełniła Józefa Żurawska, która do tej pory była członkiem zarządu. W sezonie 2012/2013 Policzanki osiągnęły cel, jaki był założony przed sezonem, czyli awans do Orlen Ligi. W finale play-off pokonały 3:0 w stanie rywalizacji Jedynkę Aleksandrów Łódzki. W półfinałach w identycznym stosunku meczów zwyciężyły Eliteski AZS UE Kraków, a w ćwierćfinałach Budowlanych Toruń.
W Pucharze Polski, policzanki zaszły do 5. rundy. Po drodze pokonały MLKS Zawiszę Sulechów oraz AGH Wisłę Kraków. Odpadły z dalszej rywalizacji po przegranym meczu z Jedynką Aleksandrów Łódzki.
Od chwili awansu do ekstraklasy w roku 2013 rozpoczął się kilkuletni okres absolutnej supremacji Chemika w polskiej siatkówce kobiecej. Już jako beniaminek zespół zdobył tytuł Mistrza Polski w sezonie 2013/14, po 19 latach od ostatniego mistrzostwa. W całych rozgrywkach zespół przegrał tylko 2 mecze, wygrywając 43 razy. Później zdobywał tytuł mistrzowski kolejno w sezonach: 2014/15 (51 zwycięstw, 3 porażki), 2015/16 (47 zwycięstw, 2 porażki), 2016/17 (53 zwycięstwa, 3 porażki) i 2017/18 (54 zwycięstwa, 3 porażki), zatem był to okres, w którym każdy przegrany mecz Chemika uchodził za sensację. W tym samym okresie siatkarki Chemika trzykrotnie zdobyły też Puchar Polski, w latach 2014, 2016 i 2017.
W sezonie 2018/19 Chemik wygrał ponownie zasadniczą rundę (41 zwycięstw, 3 porażki), ale w meczach play-off niespodziewanie uległ najpierw w półfinale Budowlanym Łódź, a potem w meczach o 3. miejsce DevelopResowi Rzeszów, kończąc rozgrywki na 4. miejscu. Zespół zdobył natomiast w roku 2019 Puchar Polski.
Po wspomnianym sezonie nastąpiły w zespole większe zmiany kadrowe - w zespole pojawiło się siedem nowych zawodniczek, w tym dwie reprezentantki Kuby, jedna Polski i trzy reprezentantki Polski w kategoriach młodzieżowych.
Bilans sezon po sezonie
Poziom rozgrywek:
pierwszy, najwyższy ogólnokrajowy
drugi
trzeci
czwarty
piąty
Sukcesy
Mistrzostwa Polski:
Puchar Polski:- Puchar Zdobywców Pucharów:
3. miejsce: 1994
- Superpuchar Polski:
1. miejsce: 2014, 2015, 2019
- PreZero Grand Prix PLS
2. miejsce: 2022
1. miejsce: 
3. miejsce: 
2. miejsce: Występy w europejskich pucharach
Kadra zespołu w sezonie 2022/2023[2]
Sztab szkoleniowy[3]
- Trener:
Marek Mierzwiński - Asystenci trenera: Radosław Wodziński, Irek Waleczek
- Trener przygotowania fizycznego: Maciej Michalik
- Statystyk: Kacper Duda
- Fizjoterapeuci: Marta Krasnodębska, Karol Subocz
- Kierownik zespołu: Radosław Anioł
| Nr | Imię i nazwisko | Data ur. | Wzrost | Pozycja |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  Maria Stenzel | 25.11.1998 | 167 | libero |
| 2 |  Maira Cipriano | 07.03.1995 | 185 | przyjmująca |
| 4 | Marlena Kowalewska | 09.01.1992 | 176 | rozgrywająca |
| 5 | Agnieszka Korneluk | 17.10.1994 | 199 | środkowa |
| 6 |  Jovana Brakočević-Canzian | 05.03.1988 | 196 | atakująca |
| 7 | Fabíola | 03.02.1983 | 184 | rozgrywająca |
| 9 | Katarzyna Połeć | 13.02.1989 | 191 | środkowa |
| 10 | Martyna Łukasik | 26.11.1999 | 190 | przyjmująca/atakująca |
| 11 |  Lenka Ovečková | 16.11.1995 | 176 | rozgrywająca |
| 13 | Iga Wasilewska | 25.04.1994 | 183 | środkowa |
| 14 | Natalia Mędrzyk[4] (od 21.11.2022) | 13.01.1992 | 184 | przyjmująca |
| 15 | Martyna Czyrniańska | 13.10.2003 | 191 | przyjmująca |
| 17 | Monika Jagła | 04.01.2000 | 175 | libero |
| 19 | Joanna Sikorska | 25.12.1990 | 180 | atakująca |
| 21 | Marta Pol | 02.11.1995 | 188 | środkowa |
Obcokrajowcy w zespole
Trenerzy
| Od | Do | Imię i nazwisko |
|---|---|---|
| 30.01.2012 | Mariusz Bujek | |
| 30.01.2012 | 04.04.2012 | Piotr Sobolewski |
| 12.04.2012 | 02.01.2014 | Mariusz Wiktorowicz |
| 02.01.2014 | 26.02.2016 |  Giuseppe Cuccarini |
| 26.02.2016 | 16.02.2018 | Jakub Głuszak |
| 26.02.2018 | 21.05.2019 | Marcello Abbondanza |
| 22.05.2019 | 27.04.2021 |  Ferhat Akbaş |
| 16.09.2021 | 28.02.2022 | Jacek Nawrocki |
| 28.02.2022 | Marek Mierzwiński |
Kapitanowie
| Sezon | Imię i nazwisko |
|---|---|
| 2010/2011 | Justyna Raczyńska |
| 2011/2012 | |
| 2012/2013 | Joanna Mirek |
| 2013/2014 | Anna Werblińska |
| 2014/2015 | |
| 2015/2016 | Aleksandra Jagieło |
| 2016/2017 | |
| 2017/2018 | Izabela Bełcik |
| 2018/2019 | Agnieszka Bednarek-Kasza |
| 2019/2020 | Martyna Grajber |
| 2020/2021 | |
| 2021/2022 | Jovana Brakočević-Canzian |
Przypisy
- ↑ W Policach myślą o awansie. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-04-23].
- ↑ SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
- ↑ Sztab szkoleniowy mistrzyń Polski. siatka.org. (pol.).
- ↑ Natalia Mędrzyk siatkarką Grupy Azoty Chemika. tauronliga.pl. (pol.).
- ↑ Wiadomości: Greczynka odchodzi z Chemika, Strefa Siatkówki - Mocny Serwis, 24 maja 2021 [dostęp 2021-05-24] (pol.).
- ↑ [Danielle Drews...], Twitter [dostęp 2022-03-02] (pol.).
- ↑ Danielle Drews uciekła z Polski przez wojnę. Polacy żądają kary. "Nie posłuchała nas", Sport.pl [dostęp 2022-03-02] (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
_pictogram.svg)
Pictograms of Olympic sports - Volleyball (indoor). This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Złota korona
Złoty puchar
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Chemik Police, Licencja: CC BY-SA 4.0
Volleyball Champion of Poland 2021
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
