Chesapeake and Ohio Canal

(c) Brian M. Powell, CC BY-SA 3.0

Pozostałości śluzy nr 33 w pobliżu miasta Harpers Ferry

Chesapeake and Ohio Canal (kanał Chesapeake-Ohio), w skrócie C&O Canal – kanał wodny wzdłuż rzeki Potomak, łączący Waszyngton z miastem Cumberland w Marylandzie. Według oryginalnych planów kanał miał połączyć zatokę Chesapeake z rzeką Ohio, od czego pochodzi jego nazwa, jednak inwestycja nie została nigdy do końca zrealizowana.

Historia

Wkrótce po uzyskaniu niepodległości przez Stany Zjednoczone George Washington rozpoczął starania, aby połączyć wschodnie wybrzeże z rzeką Ohio i Wielkimi Jeziorami siecią kanałów wodnych. W celu uczynienia rzeki Potomak żeglowną pod koniec XVIII wieku wybudowano kanał Patowmack, który biegł wzdłuż rzeki Potomak w stanie Wirginia i umożliwiał ominięcie wodospadów Great Falls.

Kiedy na początku XIX wieku kanał Patowmack zaczął podupadać i ostatecznie został zamknięty, podjęto decyzję o rozpoczęciu bardziej ambitnego przedsięwzięcia na przeciwległym brzegu Potomaku.

(c) Brian M. Powell, CC BY-SA 3.0

Kanał Chesapeake i Ohio w pobliżu śluzy 69

Budowa kanału Chesapeake i Ohio została oficjalnie zainaugurowana przez prezydenta Johna Quincy Adamsa w Dzień Niepodległości, 4 lipca 1828 roku. Budowa trwała 22 lata i ze względów finansowych została przerwana 10 października 1850 roku, gdy kanał dotarł do Cumberland, osiągając około połowę planowanej długości. Budowa kosztowała około 14 milionów dolarów i pracowało przy niej do 4 tysięcy robotników jednocześnie. Długość wybudowanego kanału wynosiła około 300 kilometrów, a różnica poziomów około 185 metrów. Znajdowało się na nim 11 akweduktów, z których najdłuższy – Monocacy Aqueduct – liczył ponad 130 metrów długości, oraz 74 śluzy wodne. Kanał miał przeciętnie około 2 metry głębokości i 20 metrów szerokości. Biegł też przez tunel Paw Paw o długości ponad 950 metrów.

Kanał był otwarty od 1850 do 1924 roku. Jeden kurs barki w dół rzeki trwał średnio siedem dni, barka zabierała na pokład około 100 do 120 ton węgla. W szczytowym okresie na kanale operowało około 800 barek, z których każda robiła przeciętnie 25 kursów tam i z powrotem rocznie. W 1871 roku kanałem przetransportowano łącznie około 850 tysięcy ton węgla.

W 1924 roku kanał uległ katastrofalnemu uszkodzeniu spowodowanemu powodzią i nie opłacało się go naprawić. W 1938 roku pozostałości po nim przeszły na własność rządu federalnego, a w 1971 roku został objęty ochroną jako Narodowy Park Historyczny Kanału Chesapeake-Ohio. Pod zarządem National Park Service kanał został częściowo odrestaurowywany, szczególnie w swoim dolnym biegu.

Watergate

Stosunkowo nieznany jest fakt, że nazwa afery Watergate, która dotknęła Stany Zjednoczone podczas administracji prezydenta Richarda Nixona, w pośredni sposób związana jest z kanałem Chesapeake i Ohio. W dosłownym tłumaczeniu Watergate znaczy „brama wodna” i taką nazwę nosił kompleks hotelowy, w którym wybuchła afera. Z kolei hotel Watergate położony jest w Waszyngtonie przy ujściu kanału Chesapeake-Ohio do Potomaku. Przy ujściu tym znajdowała się specjalna brama zabezpieczająca kanał przed przypływami, od której pochodzi nazwa hotelu i afery^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Chesapeake and Ohio Canal National Historical Park National Park Service (ang.)
• Wirtualna podróż po kanale Chesapeake i Ohio. mcmullans.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-16)]. (ang.)
• C&O Canal Association