Chetotaksja

Gąsienica Evergestis extimalis z widocznymi szczecinkami

Chetotaksja – liczba i rozmieszczenie szczecinek na zewnętrznej powierzchni ciała bezkręgowca oraz ich nazewnictwo i klasyfikacja[1][2][3]. Cecha ta jest stała i użyteczna w taksonomii i oznaczaniu wielu grup[4][3][5].

Chetotaksja odgrywa ważną rolę diagnostyczną w takich grupach stawonogów jak roztocze[3][5], zaleszczotki[6], widłonogi[7], skąponogi[8], drobnonogi[9], pareczniki[10], pierwogonki[11], skoczogonki[12], muchówki[13] czy larwy chrząszczy[14] i sieciarek[15][16].

Przypisy

  1. ↑ A Dictionary of Entomology. CABI International, 2011, s. 280.
  2. ↑ Armand R. Maggenti, Scott Lyell Gardner: Online Dictionary of Invertebrate Zoology. 2005, s. 187.
  3. ↑ a b c Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-16568-0.
  4. ↑ Paras Nath: Illustrated Dictionary of Entomology. New India Publishing Agency, 2007.
  5. ↑ a b David Evans Walter: Glossary of Acarine Terms. 2005. [dostęp 2015-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-06)].
  6. ↑ William B. Muchmore. The pseudoscorpions described by R. V. Chamberlin (Pseudoscorpionida, Olpiidae and Chernetidae). „Journal of Arachnology”. 11, s. 353-362, 1984. 
  7. ↑ Jan Igor Rybak, Leszek A. Błędzki: Widłonogi, Copepoda: Cyclopoida, Klucz do oznaczania. Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, Wydawnictwo Naukowe Gabriel Borowski, 2005, s. 70–72, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 83-7217-253-6.
  8. ↑ Ulf Scheller. On the classification of the family Brachypauropodidae (Myriapoda: Pauropoda). „Bijdragen tot de Dierkunde”. 55 (1), s. 202-208, 1985. 
  9. ↑ Miguel Domínguez Camacho, Phylogeny of the Symphyla (Myriapoda), Inaugural-Dissertation to obtain the academic degree Doctor rerum naturalium (Dr. rer. nat.) submitted to the Department of Biology, Chemistry and Pharmacy of Freie Universität Berlin, grudzień 2009.
  10. ↑ Luls A. Pereira, Alessandro Minelli, Marco Uliana. The species of Schendylops Cook, 1899 (Chilopoda, Geophilomorpha, Schendylidae) from Madagascar. „Zoosystema”. 26 (4), s. 727-752, 2004. 
  11. ↑ S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR. 
  12. ↑ Jan Stach: Klucze do oznaczania owadów Polski, cz. II: Skoczogonki - Collembola. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1955.
  13. ↑ Przemysław Trojan: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVIII Muchówki – Diptera, zeszyt 1 – wstępny. Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1957, s. 27.
  14. ↑ A. Y. Solodovnikov. Larval chaetotaxy of Coleoptera (Insecta) as a tool for evolutionary research and systematics: less confusion, more clarity. „Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research”. 45 (2), s. 120–127, 2007. DOI: 10.1111/j.1439-0469.2006.00387.x. 
  15. ↑ Kevin M. Hoffman, Jeffrey R. Brushwein. Descriptions of the Larvae and Pupae of Some North American Mantispinae (Neuroptera: Mantispidae) and Development of a System of Larval Chaetotaxy for Neuroptera. „Transactions of the American Entomological Society”. 118, s. 159-196, 1992. 
  16. ↑ Vasily Grebennikov. Grub-like larvae of Neuroptera (Insecta): a morphological review of the families Ithonidae and Polystoechotidae and a description of Oliarces clara. „European Journal of Entomology”. 101 (3), s. 409-417, 2004. DOI: 10.14411/eje.2004.056. 

Media użyte na tej stronie

Evergestis extimalis larva.jpg
Autor:
Aspitates ochrearia.jpg This image is created by user Dick Belgers at waarneming.nl, a source of nature observations in the Netherlands.
, Licencja: CC BY 3.0
Evergestis extimalis larva, location: The Netherlands - Rhenen - Blauwe Kamer - Gelderland