Chi Chi LaRue

Chi Chi LaRue
Ilustracja
Chi Chi LaRue (2010)
Prawdziwe imię i nazwisko

Lawrence David Paciotti[1][2]

Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1959[2]
Hibbing, USA

Zawód

reżyser, producent filmowy, scenarzysta, aktor pornograficzny

Lata aktywności

od 1988

Chi Chi LaRue, także David Lawrence i Taylor Hudson, właśc. Lawrence David Paciotti (ur. 8 listopada 1959 w Hibbing) – amerykański reżyser, scenarzysta, producent i aktor filmów pornograficznych, DJ[3], najbogatszy wśród reżyserów filmów erotycznych dla gejów i osób biseksualnych i jeden z najbogatszych w całej branży erotycznej[4]. Jego majątek oceniany jest na kilkaset milionów dolarów[4]. Autor filmów odznaczających się dużym poczuciem humoru i fabułą, w której seks jest zwyczajnym uzupełnieniem życia bohatera, który jest jednak wykonany w każdej możliwej scenerii, sytuacji czy okoliczności[4][5]. Często pojawia się w ostatnich sekundach swoich filmów na planie zdjęciowym jako statysta[5].

Życiorys

Urodził się w Hibbing[1] w stanie Minnesota. Pracę rozpoczął w 1988 i od tamtej pory wyprodukował kilkaset filmów wideo. Przez dłuższy czas współpracował z wytwórnią Vivid Video. W heteroseksualnej ekranizacji porno na motywach powieści Aleksandra Dumasa Erotyczne przygody trzech muszkieterów (The Erotic Adventures of the Three Musketeers, 1992) wystąpił w roli króla Ludwika XIII.

Ściśle współpracuje z przemysłem produkującym prezerwatywy i bezwzględnie podkreśla w swoich filmach konieczność stosowania profilaktyki chorób przenoszonych drogą płciową. Część jego filmów przypomina w sekwencjach dialogów filmy oświatowo-uświadamiające o bezpiecznym seksie[6]. W 2006 zerwał ostentacyjnie współpracę z wytwórnią Vivid Video za to, że ta zaczęła dopuszczać do produkcji filmów erotycznych bez stosowania prezerwatyw przez aktorów[7][8].

LaRue jest zapraszany do audycji telewizyjnych w USA i Europie Zachodniej, w których ma okazję prezentować swój punkt widzenia na współczesną erotykę. Jest głosicielem tezy o jedności i spójności natury ludzkiej, w której seks nie może być poddawany nienaturalnym zakazom, np. celibatowi czy być eliminowany czy wykluczany z życia jednostki czy życia publicznego. Twierdzi też, że seks powinien dawać radość a nie być przymusowym obowiązkiem. Dzięki głoszonym przez siebie poglądom – mimo że występuje publicznie jako parodia kobiety, zdobył wielką sympatię pań[4], które często są obiektami wymuszeń seksualnych. W jego filmach dla gejów regularnie grają aktorki erotyczne i nie-erotyczne, które otrzymują role tolerancyjnych matek, ciotek, sióstr, koleżanek, szefowych czy urzędniczek i które nigdy nie muszą się rozbierać. Zasada ta nie obowiązuje w filmach o tematyce biseksualnej.

Oprócz produkcji filmowej działa jako właściciel firm produkujących akcesoria erotyczne dla sex-shopów[9]. Występuje w lokalach i kabaretach Minneapolis ze swoim programem artystycznym jako drag queen.

Wziął udział w teledysku Madonny „Deeper and Deeper” (1992) u boku Sofii Coppoli, Udo Kiera i Debi Mazar, dramacie The Fluffer (2001)[3], a także wystąpił w biograficznym filmie dokumentalnym Sagat (2011)[10] z François Sagatem, Christophe’em Honoré i Bruce’em LaBruce’em.

25 października 2012 znalazł się wśród gości na uroczystości 50. urodzin kanadyjskiego producenta i reżysera filmowego Davida Furnisha, męża Eltona Johna[11].

Nagrody

RokNagrodaKategoriaFilm
1990Gay Erotic Video AwardNajlepszy reżyser[12]The Rise (1990)
Najlepszy wykonawca nie biorący udziału w scenach seksu[12]More of a Man (1989)
Dave AwardNajlepszy wykonawca nie biorący udziału w scenach seksu[12]
Najlepsze wideo[12]
1991AVN AwardNajlepszy wykonawca nie biorący udziału w scenach seksu[13]
Najlepszy reżyser – wideo gejowskie[13]The Rise (1990)
1992Gay Erotic Video AwardNajlepszy reżyser[12]Songs in the Key of Sex (1991)
1993AVN AwardNajlepszy reżyser – wideo gejowskie[13]
Gay Erotic Video AwardNajlepsze specjalne wideo[13]Chi Chi LaRue's Hardbody Video Magazine (1992)
Najlepsza popijawa płci[13]Valley of the Bi Dolls (1992)
1994Najlepsza rola[12]Revenge of the Bi-Dolls (1992)
1995Najlepszy reżyser[12]Idol Country (1994)
1999Grabby AwardWall of Fame[12]–
Najlepsze wszystkie sceny seksu wideo[12]Link 2 Link (1999)
Najlepszy reżyser[12] ex aequo z Kristenem Bjornem–
Najlepsze etniczne wideo[12]Black Balled 2 (1998)
2000Grabby AwardNajlepsze wideo[14]Echoes (1999)
Najlepszy reżyser[14]
2001GayVN AwardNajlepszy reżyser[13]
2002Najlepszy reżyser – biseksualne wideo[13]Mile Bi Club (2001)
2003Najlepszy reżyser[12]Deep South: The Big and the Easy Part 1 (2002) i Part 2 (2002)
2006Najlepszy reżyser[12]Wrong Side of the Tracks Part One (2005) i Part Two (2005)
Grabby AwardNajlepszy reżyser[15]
2009GayVN AwardTrailBlazer[13]–
2010TLA Gay AwardReżyser roku[16][17]–
2011Cyber SocketNajlepsza osobowość–
2012Najlepsza osobowość–
2013Hotrods Awards (Londyn)Ogólne osiągnięcie życiowe[18]–
Najlepszy reżyser[18]–
2015Raven’s Eden AwardAleja Sław (Hall of Fame)[19]–
2017Str8UpGayPorn AwardNajlepszy powrót[20]–
2018GayVN AwardNajlepszy reżyser filmu fabularnego[21]Earthbound: Heaven to Hell 2 (2017)
2019GayVN AwardNajlepszy reżyser filmu niefabularnego (z Tonym Dimarco)[22]Love & Lust in New Orleans (2018)
AVN AwardNajlepszy butik[23]–
Grabby AwardNajlepszy reżyser całego seksu[24]Black on White (2018)
2020Special Stiletto AwardEvolution Wonderlounge Hall of Fame[25]–
2021Fleshbot AwardsReżyser roku[26]–
2022AVN AwardNajlepsza sieć detaliczna — mała[27]–
Cybersocket AwardCybersocket Legacy Award[28]–
Grabby AwardNajlepszy reżyser całego seksu[29]Tales from the Locker Room 2 (2021)

Przypisy

  1. ↑ a b Personalidade: Chi Chi LaRue (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-01-17]. (port.).
  2. ↑ a b Chi Chi LaRue w bazie Notable Names Database (ang.)
  3. ↑ a b Chi Chi LaRue. Listal. [dostęp 2018-01-17]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Ocena pozycji Chi Chi LaRue na rynku erotycznym. San Francisco Bay Times. (ang.).
  5. ↑ a b Dana Van Iquity (2005-07-14): A Wicked Tale with Chi Chi LaRue. San Francisco Bay Times. [dostęp 2018-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-17)]. (ang.).
  6. ↑ Chi Chi LaRue o profilaktyce zdrowotnej. Towleroad. [dostęp 2018-01-17]. (ang.).
  7. ↑ O zerwaniu współpracy z Vivid Video. PrAACtical AAC. [dostęp 2018-01-17]. (ang.).
  8. ↑ Will O’Bryan (2009-02-17): Porn’s Biggest Cheerleader. Edge New England. [dostęp 2018-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-17)]. (ang.).
  9. ↑ Oferta handlowa Chi Chi LaRue. C1R.com. [dostęp 2018-01-17]. (ang.).
  10. ↑ Chi Chi LaRue. Filmow. [dostęp 2018-01-17]. (port.).
  11. ↑ Sara Nathan (2012-10-26): Playboy playmates and a porn director called Chi Chi LaRue – inside Elton John’s lavish 50th birthday bash for David Furnish (But where was Posh?). Daily Mail. [dostęp 2018-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-17)]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e f g h i j k l m Chi Chi LaRue Awards. FamousFix. [dostęp 2018-01-17]. (ang.).
  13. ↑ a b c d e f g h David Sullivan: Past Winners AVN Award Winners Announced. gayvnawards.avn.com. [dostęp 2016-03-16]. (ang.).
  14. ↑ a b Grabby Award Winners 2000. Gay Chicago Magazine. [dostęp 2017-03-14]. (ang.).
  15. ↑ The 16th Annual (2005) Grabby Award Winners. Gay Chicago Magazine. [dostęp 2017-03-14]. (ang.).
  16. ↑ JC Adams (2010-04-14): Chi Chi, Corrigan, ‘Men of Israel’ Snag TLA Gay Honors. GayPornTimes.com. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-12)]. (ang.).
  17. ↑ Bob Johnson (2010-04-22): TLAgay Announces 1st Annual Adult Award Winners. xbiz.com. [dostęp 2020-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-20)]. (ang.).
  18. ↑ a b HustlaBall London 2013 and Hotrods Awards Roundup. QueerMeNow. [dostęp 2022-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-13)]. (ang.).
  19. ↑ Raven’s Eden Hall Of Fame. Raven’s Eden Award. [dostęp 2020-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-23)]. (ang.).
  20. ↑ Zach (2017-04-17): Helix’s “Lifeguards” Takes Best Picture At The Str8UpGayPorn Awards [Complete List Of Winners]. str8upgayporn.com. [dostęp 2018-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (ang.).
  21. ↑ Gay Porn Stars at GayVN Awards 2018 + Winners List. Queer Me Now. [dostęp 2019-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-03)]. (ang.).
  22. ↑ 2019 GayVN Awards Winners Announced. AVN. [dostęp 2019-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-03)]. (ang.).
  23. ↑ AVN Staff (2019-01-27): 2019 AVN Award Winners Announced. avn.com. [dostęp 2019-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-28)]. (ang.).
  24. ↑ Grabby Award 2019: Complete Winners List. Queer Me Now. [dostęp 2020-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-26)]. (ang.).
  25. ↑ Evolution Wonderlounge: Important Notice. Your Gay Bar!. [dostęp 2020-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-28)]. (ang.).
  26. ↑ Shane Richards: 2021 Fleshbot Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2021-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-16)]. (ang.).
  27. ↑ 2022 AVN Award Winners Announced. AVN.com. [dostęp 2022-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-23)]. (ang.).
  28. ↑ JC Adams: 2022 Cybersocket Awards Winners Announced. [dostęp 2022-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-25)]. (ang.).
  29. ↑ 2022 Grabby Award Winners Announced. GrabbyAwards. [dostęp 2022-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-14)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Chi Chi LaRue.jpg
Autor: , Licencja: CC BY 2.0
Director ChiChi LaRue at Folsom Street Fair 2009